De dag na morgen is het eerste boek van Allan Folsom en wordt stilaan terecht als een klassieker be-schouwt.

Het boek is opgebouwd uit verschillende verhalenlijnen die eerst naast elkaar lopen, maar die dan later mooi samen een geheel vormen.
Het boek start midden in een kleine brasserie Stella in Parijs. Wanneer Paul Osborn (een van de hoofd-personages) rustig aan het genieten is van zijn koffie, herkent hij plotseling het gezicht van de moordenaar van zijn vader. Hij is het gezicht echter nooit meer vergeten, dit gezicht heeft namelijk zijn vader ver-moord toen Osborn samen met zijn vader onderweg was naar een winkel in de Verenigde Staten. Ja, plotseling beleefde hij het weer helemaal. De man die ineens een mes in zijn vaders buik stak, waarna Osborn enkel en allemaal maar verbouwereerd kon toekijken hoe zijn vader ineen stortte en de moorde-naar wegvluchtte. Osborn schoot terug wakker en hij keek op naar de moordenaar van zijn vader. Woede overnam zijn lichaam en hij greep de man beet. Na een hevige worsteling met de man, kon deze met de hulp van de kelners ontkomen. Dit is het begin van een zoektocht naar de moordenaar van zijn vader, maar nog belangrijker, een zoektocht naar de reden van de moord. Osborn veronderstelt dat de moord te maken heeft met geld, jaloezie of persoonlijke wraak. Alles blijkt echter niet zo simpel in elkaar te zitten. Zijn vader zou net voor de moord zijn speciale medische scalpel hebben afgewerkt die hij in de opdracht van een bedrijf moest maken. Na al die jaren blijkt dat er niets meer is terug te vinden over dit bedrijf. houdt de moord hiermee verband?
Intussen duiken er verschillende lijken op over heel Europa, Interpol vraagt raad aan een van de meest ervaren inspecteurs. De Amerikaanse inspecteur Mcvey wordt erbij geroepen om de Europese politie een handje te helpen bij deze mysterieuze moorden. Al snel blijkt er iets vreemd aan de hand te zijn met deze lijken. Niet alleen worden ze hoofdloos teruggevonden, maar na nader onderzoek blijken de lichamen te zijn blootgestelde aan extreem lage temperaturen, temperaturen die het absoluut nulpunt zouden bereiken.
Het absolute nulpunt heeft men nog nooit eerder weten te bereiken in de wetenschap, en dan komen plot-seling deze lichamen boven water? Mcvey en andere belangrijke Europese inspecteurs denken aan medi-sche experimenten, die weleens foute bedoelingen zouden kunnen hebben.
In New Mexico, dicht bij het Cristo-gebergte zit de Zwitserse Elton Lybarger in een verpleegtehuis nadat hij een zware beroerte heeft gehad toen hij op zakenreis was in de Verenigde Staten. Na deze beroerte was hij gedeeltelijk verlamd geraakt en kon hij niet meer praten. Nu probeert hij met behulp van zijn fysi-otherapeute Joanna om zo goed mogelijk weer te kunnen lopen en te praten.
In Duitsland maakt een select groepje industriëlen zich dan weer op voor een zeer feestelijke bijeenkomst voor een man waarvan geen achtergrond bestaat.

Ikzelf ben helemaal geen ervaren lezer, daarom heb ik ook lang getwijfeld om al dan niet voor zo’n dik boek als ‘De dag na morgen’ te kiezen.. Achteraf gezien heb ik geen spijt van mijn keuze.

Ondanks dat het boek een kleine 600 pagina’s telt, leest het zeer vlot en is de spanning steeds nadrukke-lijk aanwezig. In het begin had ik het als onervaren lezer echter wel even moeilijk met de vele verschil-lende personages. Deze waren moeilijk om allemaal te onthouden. Zeker als je er dan ook nog eens de vele nevenpersonages bijtelt die even snel verdwijnen dan dat ze verschijnen, maar die toch een belangrijke functie hebben voor het verhaal. Dit is wel maar een kleine opmerking waar de meer ervaren lezers waarschijnlijk minder of zelfs geen last van zullen hebben. Eenmaal dat ik de eerste hoofdstukken gelezen had, werden al deze personages wat duidelijker voor mij.
Actie en spanning zijn nooit ver te zoeken, vanaf het begin: ‘Osborns vingers sloten zich om een leerach-tige keel en hij voelde de korte stoppels in de nek van de man tegen zijn handpalm drukken. Zijn andere was tot een vuist gebald en hij beukte er woest mee omlaag. Zijn vuist bewoog zich als een op hol gesla-gen zuiger op en neer en vernielde vlees en bot. Om hem heen hoorde hij mensen schreeuwen, maar het kon niets schelen.’
Tot en met het einde: ‘Toen lichtten von Holdens ogen in het maanlicht op. Zijn pistool schokte in zijn hand en hij bewoog zich met een ruk opzij terwijl hij zijn kogels in het luchtledige afschoot. Hij bleef schieten en zijn hele lichaam bewoog zich krampachtig in het ritme van het geratel van zijn pistool tot het leeg was . Toen werd zijn hand slap en viel langs zijn zij.’ blijven spanning en actie troef. Dit zorgt ervoor dat het verhaal zeer vlot leest en dat de zin om te lezen in het boek steeds groter wordt.

Door de vele adviezen en technische informatie die Allan Folsom verwierf voor het verhaal, zijn zowel het politiewerk als de economische, politieke en medische achtergronden zeer realistisch uitgewerkt. Ondanks deze moeilijke onderwerpen, is het boek toch zeer eenvoudig geschreven. Hierdoor is het boek dan ook zeer leerzaam en toch makkelijk te begrijpen. Vooral wat de medische wereld, politiewerk en de ge-schiedenis van andere landen betreft, is het boek zeer leerzaam. Verder is ‘De dag na morgen’ zodanig geschreven dat het meer aanvoelt alsof je een film aan het zien bent dan dat je werkelijk een boek aan het lezen bent. Hier komt dan ook duidelijk het verleden van Allan Folsom als redacteur, editor en script-schrijver in de filmindustrie naar boven. Er is dan ook helemaal geen grote verbeelding nodig om het al-lemaal voor je te zien en om het boek echt van dichtbij te kunnen beleven. Dankzij de eenvoudige schrijfwijze van Allan Folsom, de vele spectaculaire gebeurtenissen en de goed doordachte verhaalwen-dingen is en blijft het een fijn boek om te lezen, en het is dan ook een echte aanrader voor iedereen. Van de wat minder frequente lezers tot en met de meer ervaren lezers.