Het raakte mij niet zoals gehoopt

Via Hebban mocht ik het boek Niet zonder mijn broer van Han van Wiringen lezen en recenseren. Het onderwerp sprak mij aan. Een roman over familiebanden, zorg voor elkaar en het leven met iemand met het syndroom van Down leek mij warm en betekenisvol. Dat zit er ook wel in, maar voor mij kwam het niet voldoende tot bloei.
Tijdens het lezen merkte ik dat mijn aandacht steeds verslapte. Het verhaal dwaalt af en voelt onrustig opgebouwd. In plaats van meegezogen te worden, bleef ik vaak op afstand. Ik had graag langer stilgestaan bij de relatie tussen de broers, maar die werd naar mijn gevoel te vaak onderbroken door andere verhaallijnen en vreemde gebeurtenissen die mij weinig deden.
Ook de manier van schrijven sprak mij niet altijd aan. De taal is soms zwaar en bedacht, waardoor emoties minder vanzelfsprekend overkomen. Er zijn momenten die indruk hadden kunnen maken, maar die mij niet echt raakten. Dat vond ik jammer, want het onderwerp leent zich juist voor eenvoud en oprechtheid.
Ik heb het boek uitgelezen, maar het liet geen blijvende indruk achter. Het idee is mooi, de uitwerking vond ik teleurstellend.