Diepgaand

Abby komt na jaren terug naar het kleine Barrens waarin ze opgegroeid is. Als bijna de enige in het stadje die "iets" geworden is bewonderen mensen haar. Maar zoals dat eigenlijk altijd is, zijn er ook een hoop jaloerse medebewoners. Nog niet eens te spreken van haar oude high school ‘spoken’.

Abby vond ik erg sympathisch - ze had haar pros zowel als haar cons en was een interessante protagonist.

De schrijfstijl past perfect bij het boek, hij is relatief simpel maar daardoor dat Krysten Ritter allemaal kleine lessen en wijsheden over het leven in haar boek heeft geweven is het lang niet saai. Dat is iets wat ik erg waardeer, omdat men zo niet alleen over het boek zelf en het verhaal erin nadenkt, maar ook over het eigen leven en hoe het in elkaar zit. Dat maakt het een stuk persoonlijker.

Hier een paar voorbeelden:

"Memories are like fire, and need only a little oxygen to grow.”

“The problem is that people think in black and white. They think they can have the good without the bad. But everything good for one person is probably bad for someone else. Life isn’t like the Bible says it is. It isn’t a choice between good and evil. It’s about choosing which evils you can stand.”

Deze stukjes komen niet alleen naar je hersenen, maar ook naar je hart en blijven er voor een lange tijd.

‘Bonfire’ is een boek dat men gewoon niet ophouden kan te lezen - spannend, diepgaand en simpelweg interessant.