Matig

Ik heb het uitgelezen, maar het was nogal in een ADHD-tempo met veeeel te veel namen en constant ‘papa en mama’ erin geschreven, waaraan ik me nogal ergerde. Het is een 13-in- een-dozijn reisverhaal van een dertiger dat al m’n vrienden hadden kunnen schrijven. Niks gaat echt de diepte in. Ze had beter een aantal plekken en situaties goed kunnen belichten, nu blijft het heel oppervlakkig. Verder dan de moraal: ‘doe waar je zin in hebt’, iets dat 80 keer herhaald wordt, komt het niet. Vooral een leuk dagboek voor haarzelf denk ik.