Hilarisch en mooi tegelijk.

Tussen de titel (met knipoog naar LP Boon) en het einde (dat herinnert aan de wafelenbak bij de Nero-strips), speelt zich een rollercoaster van een road-novel af die eist dat u doorleest.
De ongewenste Beertje (een vreemde naam) ontmoet het lieftallige Oogje (hyperintelligent en met downsydroom) en trekt op niets ontziende roadtrip. Hij raakt Oogje kwijt en vindt haar terug. Ondertussen moet alles eraan geloven: de arrogante directeur, het nonnenklooster, de bordeel-bezoekende notaris…
En dit alles in een taal die razendsnel schakelt tussen subtiel Nederlands en sappig Vlaams, uiteraard met hier en daar wat vettige praat.
De personages (geen enkele grijze muis, enkel vreemde vogels en dan druk ik me voorzichtig uit) verschijnen en komen nadien terug, anderen niet. Who cares?
Deze avonturentocht met Zündapp, Datsun en Aston Martin eindigt in een lieftallig bos (of op een berg in de Oostkantons?) waar de rust eindelijk heerst en enkel nog geliefden af en toe welkom zijn.
Hilarisch en mooi tegelijk.