Lezersrecensie
Twaalf
Twaalf vertelt het verhaal van een twaalfjarige jongen die zich thuis eenzaam en genegeerd voelt door zijn ruziënde ouders. Op een dag van huis loopt hij van huis weg, zich afvragend of zijn ouders zullen merken dat hij er niet is. Hij loopt door de stad en de lezer, die eigenlijk met hem meeloopt, krijgt steeds meer zicht op de gezinssituatie waar de jongen in verkeert. Door flashbacks wordt duidelijk wat er in het afgelopen jaar is gebeurd en waardoor de jongen zich zo eenzaam voelt.
Hij voelt zich alleen en niet gezien door zijn ouders die het heel moeilijk hebben in hun relatie. Hij zoekt en vindt troost en gezelschap bij zijn opa, die overlijdt op een moment dat de jongen en zijn ouders niet in de buurt zijn. Voor de jongen is dit niet alleen het verlies van een opa, maar ook het verlies van de enige volwassene die altijd tijd voor hem maakte. Aan de andere kant zorgt het overlijden van zijn opa wel voor een (hernieuwde) verbondenheid tussen de ouders, waardoor de jongen ziet dat er nog wel een “ons” is in het gezin dat hij uit elkaar ziet vallen. Ook ziet hij dat zijn ouders onvoorwaardelijk van hem blijven houden, ook al loopt hun huwelijk stuk.
De door Janssens gebruikte schrijfstijl is helder en passend bij het perspectief van de twaalfjarige jongen. Het boek leest makkelijk en als er wat de moeilijke woorden worden gebruikt hoort dat ook wel weer bij de jongen die ondanks zijn twaalf jaren een verrassend volwassen kijk op de wereld heeft.
Twaalf is de werkelijk prachtige debuutroman van Gerrit Janssens. Het boek heeft veel zinnen die ontroeren, raken en confronteren: “daarna hadden ze dingen weggedaan die we echt nodig hadden: woorden, kleine woorden, kleine dingen die maken dat je samen bent. Maar het was onmerkbaar gegaan, het had zeker een jaar geduurd. Je kunt woorden niet weggooien, zoals je op een namiddag spullen in een container dumpt; dat lukt niet, dat is teveel ineens. Dat gaat traag, zonder dat iemand dat merkt. En als je het merkt, is het te laat en kun je moeilijk terug naar vroeger.” Hoe mooi verwoord.
Hij voelt zich alleen en niet gezien door zijn ouders die het heel moeilijk hebben in hun relatie. Hij zoekt en vindt troost en gezelschap bij zijn opa, die overlijdt op een moment dat de jongen en zijn ouders niet in de buurt zijn. Voor de jongen is dit niet alleen het verlies van een opa, maar ook het verlies van de enige volwassene die altijd tijd voor hem maakte. Aan de andere kant zorgt het overlijden van zijn opa wel voor een (hernieuwde) verbondenheid tussen de ouders, waardoor de jongen ziet dat er nog wel een “ons” is in het gezin dat hij uit elkaar ziet vallen. Ook ziet hij dat zijn ouders onvoorwaardelijk van hem blijven houden, ook al loopt hun huwelijk stuk.
De door Janssens gebruikte schrijfstijl is helder en passend bij het perspectief van de twaalfjarige jongen. Het boek leest makkelijk en als er wat de moeilijke woorden worden gebruikt hoort dat ook wel weer bij de jongen die ondanks zijn twaalf jaren een verrassend volwassen kijk op de wereld heeft.
Twaalf is de werkelijk prachtige debuutroman van Gerrit Janssens. Het boek heeft veel zinnen die ontroeren, raken en confronteren: “daarna hadden ze dingen weggedaan die we echt nodig hadden: woorden, kleine woorden, kleine dingen die maken dat je samen bent. Maar het was onmerkbaar gegaan, het had zeker een jaar geduurd. Je kunt woorden niet weggooien, zoals je op een namiddag spullen in een container dumpt; dat lukt niet, dat is teveel ineens. Dat gaat traag, zonder dat iemand dat merkt. En als je het merkt, is het te laat en kun je moeilijk terug naar vroeger.” Hoe mooi verwoord.
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marianne
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
