Na 72 uur laat ik dit boek links liggen

De titel en de korte inhoud van het boek zijn heel erg veelbelovend. Je verwacht een snelle en razend spannende thriller.
Edith is verdwenen, ontvoerd of vermoord, en de eerste 72 uur zijn cruciaal om haar terug te vinden.
Dit boek zou ik onmiddellijk kopen.
Helaas voldeed het helemaal niet aan mijn verwachtingen.
Het verhaal wordt vanuit het standpunt van de verschillende personages verteld. Dat kan zorgen voor dynamiek. Als deze techniek goed gebruikt wordt, kan de spanning heel hoog opgedreven worden en krijg je ook telkens een andere visie op het gebeurde. Dat was hier helaas niet het geval. Het leek eerder alsof iedereen die aan het woord kwam zichzelf en zijn collega’s in the picture wou zetten. Er werd heel veel over de diverse personages verteld, maar het verhaal zelf werd precies een beetje aan de kant geschoven.
Je zou dan denken, ok, geen thriller, maar een goed uitgewerkte roman. Ook hier moet ik jammer genoeg negatief op antwoorden. Er worden inderdaad heel veel bladzijden besteed aan de beschrijvingen van de personages, maar voor mij zit er geen diepgang in.
Is er dan niets positiefs te vertellen over dit boek?
Jawel. Het begin en het einde zijn goed. In het begin lijkt het alsof er spannend verhaal zit aan te komen en de uiteindelijke plot is wel verrassend. Het middenstuk had echter veel beter gekund.
Daarom vergelijk ik dit boek met een croque monsieur: een lekkere boterham aan de buitenkanten, maar een pover beleg van jonge Gouda met ham er tussen, terwijl het gerookte zalm met kruidenkaas had kunnen zijn.