Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

In Congo en Rwanda passeert men grenzen met een schrift, een BIC-pen en een liniaal

Marjan Fortuin 22 juni 2017
Dit boek leest als een vlotte thriller. Klasse.
Journaliste Anneke Verbraeken komt al sinds 2009 in Congo en Rwanda, 2 voormalige koloniën van België. Ze raakte er onder andere bevriend met Victoire Ignabire (Rwandees politica) en Sylvestre Bwira (Congolees mensenrechtenactivist)
Door haar omgang met mensenrechtenactivisten en politici die met een kritische blik naar de landen kijken wordt Anneke uitgeroepen tot vijand van het Rwandese volk.
Dat laatste weerhoudt Anneke er niet van in beide landen de verkiezingen nauwgezet te volgen en er verslag van te doen.
Dat hiervoor veel lef en uithoudingsvermogen nodig is merkt ze iedere keer opnieuw. Ze ondervindt veel tegenwerking van zittende presidenten en rebellenlegers.
Een winnaar lijkt van tevoren te zijn bepaald. De corruptie in de landen is groot.
Tegenstanders van de zittende macht wordt het moeilijk, zo niet onmogelijk, gemaakt een eerlijke campagne te voeren voor hun kandidaatschap.
Om de kans op vergiftiging zo klein mogelijk te houden, eet een presidentskandidaat van de tegenpartij voor Rwanda bij een partijbijeenkomst alleen maar van een buffet. En vergiftiging is nog maar één van de manieren om tegenkandidaten onschadelijk te maken.
Stembussen verdwijnen zomaar of zijn niet op de juiste tijd op de juiste plaats. Stembiljetten zijn vaak vooraf voorzien van een handtekening of duimafdruk.
In Congo zijn ongeveer 2 maal zoveel stembiljetten als stemgerechtigden.
Waarnemers van de vredesmacht die de gang van zaken rondom verkiezingen moeten controleren zijn meestal bijzonder onopvallende waarnemers.
Herhaalde malen worden bezittingen geroofd. Aangifte doen hiervan lijkt zinloos. Hiervoor moeten administratiekosten worden betaald.
Bij iedere grensovergang of aanvraag accreditatie komen steeds dezelfde voorwerpen tevoorschijn; een schrift een BIC-pen en een liniaal. En niet te vergeten: Smeergeld, veel smeergeld.
Het is Anneke Verbraeken gelukt het verhaal over verkiezingen en mensenrechten in Congo en Rwanda neer te schrijven als een vlot te lezen thriller. Complottheorieën hoefde hier niet verzonnen te worden. Die waren, en zijn, in. ruime mate aanwezig en verdienden het om op papier te verschijnen. .
Door de spanning in het verhaal heeft dit boek in het genre non-fictie een hoge mate van leesbaarheid. .

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marjan Fortuin