poëtische hoop

Helemaal de weg kwijt na het verlies van zijn geliefde Paz, de moeder van zijn zoon, is César klaar om afscheid te nemen van het leven en de verantwoordelijkheid voor zijn kind, een wijs kind dat pijnlijk veel op haar gelijkt, definitief los te laten. Hij wordt in extremis uit zijn sombere chaotische bestaan gered door een jonge vrouw die beweert zijn buurmeisje te zijn. Ze brengt de Griekse mythologische verhalen en figuren waarvoor hij van kindsbeen af een zwak had weer tot leven om hem een ankerpunt te doen vinden, wanneer hij alsnog dreigt te kapseizen in zijn mateloze verdriet.
Een aanrader voor wie vertrouwd is met de Griekse mythologie, al wordt voor wie er niet zo vertrouwd mee is, veel duidelijk door de parallellen met de gebeurtenissen. Bovendien geeft het zin om er meer over te weten te komen.
De eenzame reiziger die César nu is, neemt ons mee naar enkele prachtige plekken in Europa en daarbuiten, waar het contrast tussen de schoonheid van die plekken en zijn verdriet nog scherper wordt.
Een wonderlijk gemis schetst treffend de chaos in de geest van de rouwende maar gunt de lezer naar het einde toe een frisse sprankel hoop met een poëtische boodschap vanuit het Eiland van de Kloppende Harten.