tell, weinig show

Als albinomeisje in Nigeria, geboren en deels opgegroeid in Amerika is Sunny een buitenbeentje. Pas als ze erachter komt dat ze magische krachten heeft, ontdekt ze een wereld waar ze wel in past. Samen met haar vrienden Orlu, Chichi en Sasha krijgt ze vanuit de magische schaduwwereld de opdracht om een levensgevaarlijke seriemoordenaar te stoppen.

Akata witch wordt aangeprezen als de Nigeriaanse Harry Potter en dat schept verwachtingen.
Te hoge verwachtingen, wat mij betreft. Hoewel ik het best een leuk boek vond, dat naarmate het vorderde meer vaart kreeg, duurde het zeker tot halverwege voor ik gegrepen werd door het verhaal.
Ik kreeg de indruk dat de schrijfster ook iets teveel leunde op HP, een parallelle magie-wereld, magie-winkels, een magische bus. Pas toen ze dat een beetje losliet en terugging naar de -denk ik- Nigeriaanse versie van magie, en magische verhalen, voelde het echter en daarmee interessanter aan.

Wat erg jammer is, is dat de schrijfster erg de neiging heeft om uit te leggen: 'tell' in plaats van 'show'.
Het is moeilijk om dan mee te gaan in een spannende actiescène of je echt in te leven in de personages. Sommige cruciale delen van het verhaal raffelt ze af of laat ze iemand vertellen en bij de belangrijkste scene (het gevecht) blijken de personages opeens, stiekem zonder dat wij als lezer daarvan op de hoogte zijn, over de benodigde vaardigheden te beschikken.

Dus tja, wat zal ik ervan zeggen. Een bij vlagen interessant boek, maar niet bijzonder goed geschreven en slecht opgebouwde spanningsbogen. Ik had op meer gehoopt.