een leven als een film

Het feitelijke verhaal wordt als film beschreven en is op het leven van Abraham Tuschinski gebaseerd. Sinds zijn vertrek uit Polen heeft hij zich gevestigd in Rotterdam en is deze stad tot op het einde van zijn leven trouw gebleven. Echt tastbaar is alleen nog zijn theater in Amsterdam. Dat er vijf van zijn bioscopen in het bombardement van 1940 op Rotterdam verloren zijn gegaan wist ik bv. niet. De roman heeft vaart en belangrijk...de man wordt geloofwaardig beschreven. Over zijn zakelijke kant was mij al het nodige bekend, maar van zijn rol als echtgenoot, vader en werkgever wordt ook gedoseerd bericht.
Een van mijn favoriete Nederlandse schrijvers is Annejet van der Zijl en met “Sonny Boy” had ik hetzelfde gevoel, namelijk dat de werkelijkheid vaak tragischer en ongelooflijker is dan fictie. Bizar hoe een leven kan lopen.
Het is gelukkig geen hagiografie geworden, maar beschreven is een man van vlees en bloed.
Om één aspect naar voren te halen: het ziekbed van zijn zoon wordt ontroerend neergezet.
Een waardig eerbetoon in romanvorm.