Geniver en Art hebben acht jaar geleden hun dochtertje Beth bij de geboorte verloren. Na vele vergeefse pogingen om opnieuw zwanger te raken krijgt Gen er een beetje genoeg van. Ze twijfelt of ze het, nu ze de veertig is gepasseerd, nog wel moet willen. Art daarentegen is er op gebrand om opnieuw vader te worden.

Dan staat er op een dag een onbekende vrouw voor Gen’s deur met het bericht dat haar dochtertje nog leeft… Gen weet niet wat ze hiervan moet denken. Dat is toch helemaal niet mogelijk? Ze hebben haar gecremeerd! Maar dan slaat de twijfel bij Gen toch toe. Is het mogelijk dat Beth nog leeft? Ze kan het idee niet meer loslaten en wil op onderzoek uit gaan. Art vindt het allemaal maar onzin, verklaart zijn vrouw voor gek dat ze deze leugens gelooft en wil dan ook niet meewerken aan Gen’ s belachelijke idee.
Maar Gen krijgt bij haar zoektocht naar de waarheid hulp uit een andere hoek. Maar kan ze deze persoon wel vertrouwen? Stukje bij beetje wordt de waarheid ontrafeld.

Het boek leest makkelijk. Geen moeilijke zinsconstructies, dus erg toegankelijk voor elke lezer. Het verhaal wordt verteld vanuit de hoofdpersoon Geniver, afgewisseld met cursief gedrukte stukjes met een duidelijke kinderlijke, jongensachtige ondertoon. Je vraagt je al snel af van wie van de personages deze herinneringen zijn.

De hoofdpersonages worden goed uitgediept, waardoor je je makkelijk kunt inleven in het verhaal. Het eerste hoofdstuk is een soort voorstelrondje van de personages, maar daarna wordt je al heel snel het spannende verhaal in gezogen en wil je nog maar één ding en dat is lezen, lezen, lezen. Zodat je eindelijk kunt gaan slapen en je niet meer wakker hoeft te liggen, jezelf afvragend hoe dit af zal lopen.
Je wordt regelmatig op het verkeerde been gezet, waardoor je heel lang in het onzekere blijft. Je gaat steeds weer opnieuw twijfelen en verdenkt iedereen. Ik zat al snel op de goede weg, maar werd toch weer aan het twijfelen gebracht. Het duurde nog een hele tijd voordat het 100% duidelijk werd dat ik toch gelijk had. Ik hou ervan om compleet verrast te worden, dat ik niet al het hele boek weet hoe het af zal gaan lopen. Dat is voor mij de graadmeter voor een steengoed boek. En “Sluit mijn ogen” mag wat mij betreft een steengoed boek genoemd worden.
Een absolute aanrader voor iedereen die graag een spannend boek leest! Ik hoop dat haar andere boeken ook snel in het Nederlands vertaald gaan worden. Ik kan in ieder geval niet wachten!

Mayke

Maart 2014