‘Het stille zusje – Valerie Geary’ – Eerder spannende roman dan thriller.

Twee meisjes die een dode vrouw vinden, allerlei aanwijzingen dat hun vader er iets mee te maken had, toch blijven geloven in zijn onschuld en er zelfs veel voor op het spel willen zetten. Na het lezen van de flaptekst had ik hoge verwachtingen bij dit boek. Het klonk als een spannend boek waarin twee meisjes een moord zouden proberen op te lossen om hun vader te beschermen. Dit was echter niet de realiteit aangezien het verhaal zijn echte spanning pas kent op het einde van het boek. Het is teleurstellend om 200 pagina’s te moeten lezen voordat de spanning pas voelbaar is, na een lange aanloop enkele gebeurtenissen te lezen waardoor je uiteindelijk al weet hoe het allemaal zal aflopen.

Na de dood van hun moeder gaan twee zusjes Sam (15) en Ollie (10) bij hun vader Bear in een tipi wonen. Sinds de begrafenis heeft Ollie geen woord meer gesproken en ziet ze geesten en schimmen die tegen haar praten. Het verhaal begint met de zusjes die het lichaam van een dode vrouw vinden in een rivier. Ze besluiten hier niets over te vertellen tegen Bear maar nadat ze een spijkerjasje vinden in de tas van hun vader doen ze dit toch en later leggen ze ook alles uit aan de hulpsherrif. Dan wordt Bear enkele dagen later gearresteerd en de politie blijkt bewijzen te hebben. De zusjes vrezen dat ze niet meer bij hun vader kunnen blijven wonen dus proberen de onschuld van hun vader te bewijzen.
Het verhaal bestaat uit kleine hoofdstukjes, afwisselend tussen de perspectieven van Sam en Ollie. Ollie haar manier van vertellen lijkt heel volwassen en past dus niet echt bij het taalgebruik van een tienjarige waardoor het een beetje ongeloofwaardig overkomt.
Het verhaal komt zeer langzaam op gang en alles wordt heel uitgebreid beschreven waardoor je je enerzijds wel goed kan inleven maar anderzijds je aandacht op de essentie verliest. Richting het einde wordt de spanning er dan eindelijk ingegooid. Er is voelbare spanning door lugubere vondsten waardoor je in het verhaal wordt meegezogen. Daarom is het wel jammer dat die spanning niet al eerder wordt opgebouwd aangezien de schrijfster hier wel toe in staat is. Die lange aanloop met gebeurtenissen die je al vrij snel op het spoor zetten maakt dat de plot niet erg verrassend is.
De karakters van Sam en Ollie blijven vrij vlak en vaag om nog maar niet te spreken over de andere personages in dit boek. Sommige personages lijken totaal niet uitgewerkt te zijn terwijl dit initieel wel de bedoeling moest zijn.
Op de schrijfstijl valt niets aan te merken, het is vlot en duidelijk geschreven en eens wat anders doordat het uit het perspectief van twee jonge meisjes is geschreven. Dit maakt gelukkig niet dat het op een kinderachtige en banale manier geschreven is. Het feit dat het een pageturner zou zijn volgens Harper Collins klopt, het leest zeer vlot door de korte hoofdstukjes die in elkaar vloeien.

Het idee achter het verhaal was goed en zou een veel beter resultaat zijn geworden als er enkele onbelangrijke delen waren weggelaten en in de plaats daarvan alles beter was uitgewerkt. Er zat veel potentie is maar nu is het eerder een saai boek dat je niet echt een thriller kunt noemen. Het lijkt eerder een spannende roman waarbij de liefde van een kind voor zijn ouder goed wordt neergezet. Het is genoeg om even tot rust te komen met een kopje thee maar het is geen verhaal waarvoor je op het puntje van je stoel gaat zitten. Jammer want pas op het einde van het boek was het de moeite om het te lezen.