Tegenvaller…

Vanwege een vakantie in Frankrijk leek me dit een leuk boek(je) om mee te nemen. Helaas viel het me erg tegen. Ilja Gort maakt prima wijn maar zijn verhaalstijl trekt me dus niet. Flinterdun verhaal waarin dingen ineens gebeuren als het goed uitkomt. Ook zaken die toch redelijke impact zouden moeten hebben worden gewoon niet meer benoemd. Twee voorbeelden: Een van de gasten van Abel valt uit een boom en wordt kermend aangetroffen met een been in een ‘onnatuurlijke hoek’.. ‘Het zou wel eens gebroken kunnen zijn…”. Wordt verder niet meer over gerept. Of wanneer een groep gasten in een oude mijn onder een instortend plafond wordt bedolven. De groep wordt wonderbaarlijk gered in een paar zinnen waarin de een ezel de vrouw des huizes waarschuwt en zij en passant de hele bups uit de mijn omhoog haalt. Dit lijkt me toch een behoorlijke impact te hebben op het hele gebeuren daar. Wordt geen woord over gerept. Het verhaal gaat gewoon verder ‘nadat de groep vertrokken is’..
Kortom.. fragmentarisch, onlogisch, te makkelijke ‘oplossingen’ en ‘gezochte’ humor… maar dat kan een kwestie van smaak zijn…
Dus ondanks dat ik het nog altijd een aimabele kerel vind voor mij geen verhalen van Ilja Gort meer… Ik hou het bij z’n wijnen!