To the Moon

De zeventienjarige Amy is best tevreden met haar leven. Hoewel haar vader is overleden toen ze nog een baby was, heeft het gemis nooit een grote rol gespeeld. Met haar moeder heeft ze een goede band en ze is dol op haar oudere broer Liam, die in Groningen studeert maar regelmatig naar huis komt. En dan zijn er natuurlijk haar trouwe vrienden, onder wie Britt, haar bff. Maar als er een nieuwe leraar op school komt staat Amy’s leven binnen de kortste keren compleet op z’n kop.

Amy maakt aan het begin van het boek de indruk van de ideale dochter: ze studeert aan het mbo, en wil daarna naar de Pabo. Ze werkt daarnaast in een supermarkt, doet aan hardlopen en kookt vaak een heerlijke en gezonde maaltijd. Ze heeft een handvol trouwe vrienden. Door de vlotte schrijfstijl van Susanne Koster komt Amy over als een echte spraakwaterval. Het boek is in de eerste persoon geschreven, waardoor je direct wordt meegenomen in haar belevingswereld. Dat werkt heel goed in dit verhaal. Zodra er een nieuwe leraar op school verschijnt, is ze verliefd. Ze weet dat het niet kan, helemaal omdat hij getrouwd is. Maar niet alles is wat het lijkt. Door een aantal voorvallen groeien de leraar, David Nevada, en Amy naar elkaar toe. Als ze hem in beschonken toestand naar huis brengt gaat het mis.

Gedurende het verhaal zie je Amy veranderen van een sterke, opgewekte puber in een jongvolwassene die keuzes moet maken die levensveranderend zijn. Ze weet wat ze wil en waar ze voor staat. Soms zijn er prachtige zinnen als : “Ze laat het nooit merken, maar ik weet het. Mijn moeder heeft een lijf vol verdriet.” Die zinnen zijn de pareltjes in het verhaal. Op een bijna luchtige manier snijdt Susanne Koster zware onderwerpen aan. Toch wordt het nergens te zwaar en op bepaalde momenten is het spannend. Als je begint met lezen, kun je niet meer stoppen. Het boek leest vlot en aan het eind weet je: dit had niet anders kunnen aflopen.

Vanaf 14 jaar.