WILD heeft me geraakt...

Ik heb WILD net uitgelezen… Ik zit met een brok in mijn keel. Niet omdat het een droevig verhaal was maar omdat ik het gevoel heb dat ik na een lange reis weer thuis ben en dat ik even moet wennen aan het dagelijkse leven, met in mijn hoofd prachtige herinneringen aan een bijzondere avontuur.
Ik heb met Cheryl meegelopen … en zoals zij, wilde ik steeds verder! Verder ontdekken, verder lezen.
Cheryl Strayed neemt je mee, niet alleen op het legendarisch Pacific Crest Trail, maar ook in haar herinneringen. Ze vertelt hoe ze door toeval(?) aan deze ongelooflijke voettocht is begonnen. Nauwelijks voorbereid, maar vastberaden.
Ze vertelt ook zonder taboes over haar roekeloosheid in de jaren voor ze aan de tocht begon. Het overlijden van haar moeder, haar scheiding...
Ik heb bewondering voor dat 26-jarige meisje dat helemaal alleen 1700 km in de wildernis heeft gelopen. Ik heb me wel soms zorgen om haar gemaakt en ik heb me geërgerd als ze slecht voorbereid bleek te zijn. Maar ondanks alle pijn en tegenslagen heeft ze doorgezet. De mooie en bijzondere momenten worden afgewisseld met eenzaamheid en angst ….
WILD heeft me geraakt...

Ik hoop dat Cheryl Strayed blijft schrijven. Ik zal haar blijven volgen.

Ik lees nooit waargebeurde verhalen, ook geen reisverhalen. Ik zag het boek (toevallig op mijn verjaardag in mijn favoriete boekenwinkel) en ik kocht het. Ik had me geen beter verjaardagscadeau kunnen geven!
Nu ga ik anders kijken naar reisverhalen, denk ik.
Als je het boek leest, vergeet niet rond te kijken, want het is adembenemend mooi.


Myriam O Soleil