Waardige afsluiter

Het boek begint kort na het moment waarop boek 1 eindigt en geeft direct antwoord op de grote vraag van de plottwist: Leeft Lu nog nadat ze wordt neergestoken en hoe overleeft ze het? Het boek begint dan ook direct met het feit dat Lu bijkomt in de gevangenis en hoort op welke manier ze de bijna fatale wond heeft overleefd. Tevens wordt ze herenigd met haar vader, wat ook een grote plottwist is die verder in het boek wordt uitgewerkt. Het boek davert dan ook al direct net als boek 1 met plottwist na plottwist en geeft geen moment rust om bij te komen van alle opvolgende momenten, die in het boek voorkomen en die de verhaallijnen van veel personages aantasten. Mijn verwachtingen van het boek zijn dan ook bijna direct beantwoordt geworden, zo wordt het boek net zo ‘n spannend leuk leesboek als het vorig deel en beantwoordt het de grote vraag of Lu leeft. Het enige nadeel is dat als men het boek niet direct leest na het andere boek, men weer moet wennen aan de personages en ontdekken wat ze betekenen voor de hoofdpersonages. Voor de rest kan men er gemakkelijk induiken en het verhaal mee verder volgen. Er staan mooie romances in het boek, want de romance van Lu en Vex begint steeds meer vorm te krijgen en ook wordt men verrast met de mooiste en voor mij het grootste plottwist in het boek, namelijk de romance tussen Ben en Gunnar.
Tevens heeft het boek net zoals boek 1 een mooie kaft en past het weer goed bij het piraten en eiland thema. Het meest opvallende aan de kaft van dit boek is dat er bloedvlekken op het strand zijn, waarschijnlijk als tribuut aan alle gevallen slachtoffers onder Elazar’s bewind. May they rest in peace.
Verder zijn mijn favoriete personages net zoals in boek 1 Lu en Vex, ook al zijn ze deze keer wat somberder. Ik kan me wel nog steeds het meeste inleven in hun. Ik vind het leuk dat ze ondanks dat ze beide zoveel ellende hebben meegemaakt, toch goede hoop hebben voor de toekomst. Tevens kan ik me best wel indenken waarom ze zo negatief over zich zelf denken. Indien mensen je dat gevoel geven, ga je het zelf ook uiteindelijk geloven. Het is dan ook lastig om jezelf weer in een positief daglicht te zien en niet te blijven vechten om je zelf te bewijzen dat je iets waard bent. Maar aan het einde zie je dat ze elkaar de kracht geven om het verleden achter zich te laten en gezamenlijk een mooie en positieve toekomst in te gaan. Iets wat in het verhaal ook langzaam wordt opgebouwd tot op het einde. Ook vind ik natuurlijk de relatie tussen Gunnar en Ben leuk. Gedeeltelijk kwam het ook als een verrassing toen ze op elkaar verliefd werden, maar aan de andere kant werd het ook subtiel en mooi opgebouwd in het verhaal. Ik vond het liefdesverhaal vooral verrassend, vanwege het feit dat ik Gunnar zag als iemand met het uiterlijk van Dominic Purcell (ofwel Mick Rory / Heat Wave in DC's Legends of Tomorrow) en Ben als iemand met Zac Efrons uiterlijk (High School Musical) en dus elkaar zag als elkaars tegenpolen.
De liefdesverhalen vormen ook de leukste gedeeltes in het boek, waarbij de relatie van Ben en Gunnar het mooiste liefdesverhaal is. Tevens laat de romance tussen Ben en Gunnar ook de mogelijkheid zien hoe volkeren zich met elkaar kunnen verzoenen en hoe het tot een verenigd Grace Lorray en tot een vriendschap tussen Grace Lorray en Argrid kan leiden. Een toekomst waarin iedereen elkaars gelijke is en niemand meer beter is dan de ander, zoals eerder waarin de raiders als vijanden werden gezien en dus als outcast. Dit zal eindelijk kunnen leiden tot een toekomst vol met mogelijkheden en zonder vervolgingen. Iets wat dan ook past in het thema van het verhaal namelijk de diversiteit in adel of niet adel, rijk of arm, seksuele geaardheid, religies en de verschillende volkeren en hun tradities en hoe ermee wordt omgegaan. Zo is er veel diversiteit te vinden in hoe men denkt over Agrid en de raiders. Er zijn mensen die tegen Agrid zijn en mensen die hem verafgoden. Zo zijn er ook mensen die de raiders wantrouwen en zelfs haten, maar ook mensen die hen zien als goede mensen en hen accepteren zoals ze zijn. Het laatste hoop ik dat uiteindelijk voor iedereen zal gelden en zal leiden tot een verenigd Grace Lorray en Argrid. Iets wat niet helemaal in het boek wordt beantwoord. Tevens ben ik ook nieuwsgierig naar hoe het verder gaat met de liefdesrelaties tussen Ben en Gunnar en tussen Lu en Vex. Desondanks is het boek een waardige afsluiter, aangezien het verhaal wel mooi wordt afgerond ondanks dat bovenstaande vragen open blijven. Ik zal het boek dan ook aanraden aan mensen die houden van series zoals Game of Thrones en van films zoals Pirates of the Carribean en Star Wars. Hierbij zou ik het boek beschrijven als een soort Pirates of Carribean theme met Game of Thrones twists en schemes erin. Now let’s raise the sail together and sail away!!!