Indrukwekkende ontroerende roman

In Al het blauw van de hemel neemt Mélissa Da Costa de lezer mee op de laatste reis van Emile. Hij krijgt het doodvonnis jong Alzheimer en besluit dat hij tot het einde toe wil genieten van het leven. Niet in een kliniek of ziekenhuis, en zonder zijn naasten met verdriet te belasten. Daarom plaatst hij een oproep: wie wil er met hem mee op reis? Met de camper, bestemming onbekend.

Zo ontmoet hij Joanne, een mysterieuze vrouw uit West-Frankrijk. Samen vertrekken ze zonder plan, open voor wat de reis hun brengt. Eerst zien we de wereld vooral door Emiles ogen, maar naarmate zijn geheugen hem meer en meer in de steek laat, leren we ook Joanne beter kennen. Achter haar stille en teruggetrokken uiterlijk schuilt een vrouw met een rijk en bewogen verleden.

Da Costa schrijft warm en ontroerend, met veel oog voor de kleine momenten. Het is een verhaal over liefde, vrijheid, verdriet en afscheid nemen, maar ook over hoop en de kracht van menselijk contact. Ondanks het zware thema blijft het boek licht en troostrijk, waardoor je als lezer geraakt achterblijft.

Wat dit boek extra bijzonder maakt, is dat het je laat stilstaan bij de grote vragen van het leven. Wat is nou echt belangrijk? Hoe vaak leven we écht in het moment? Emile leert dit van Joanne, maar de lezer neemt die lessen evengoed mee. Dat maakt dit verhaal niet alleen mooi en ontroerend, maar ook verdiepend en onvergetelijk.

Een indrukwekkende roman die je nog lang bijblijft.