Ziel zonder naam’ is het debuut van Robin Schalk.

Toen ik de cover zag bleef ik er maar naar kijken. Ik vroeg me af waarom er een huis in brand staat, wie die lopende schim is… de bomen die overal heen kronkelen en pas later ontdekte ik ook de teddy beer die verscholen is op de cover.

Het zijn allemaal verschillende elementen die je later meer duidelijkheid geven. Het ziet er verwarrend en mysterieus uit en dat is precies wat het verhaal is.

De proloog begint met het volgen van ambulance personeel, waarbij je je afvraagt wie naar binnen wordt gereden wat is er gebeurd en hoe gaan we verder. Het leek wel een soort waas, waarna je overgaat tot het moment dat de hoofdpersonage vorm krijgt en je stukje bij beetje meer te weten komt.

Tijdens het lezen van het verhaal voelde ik de verwarring van de hoofdpersonage, wie ben ik, wat is er gebeurd, hoeveel tijd heb ik nog … of heb ik nog tijd? Er waren allemaal losse stukjes van het verhaal die weer op de juiste plek moesten komen, om het grote mysterie op te lossen.

Je wordt helemaal meegezogen met het verhaal. Ik was snel door de hoofdstukken heen, en ze waren niet te langdradig of uitgerekt, iets waar ik persoonlijk blij van word. Je weet in het begin ook niet hoe het verhaal zal gaan eindigen en dit houd je aan het lezen.

Als je houdt van een psychologisch verhaal dan is dit zeker wat voor jou!