Een romance in tijden van oorlog

Na haar muziekstudie in Oxford werkte Margaret Leroy als muziektherapeut, gaf speltherapie aan gehandicapte kinderen, werkte in een speelgoedwinkel en gaf les. Ze trouwde en scheidde weer. Ze volgde een opleiding in de richting psychiatrie en vond haar plek als maatschappelijk werkster. Ze trouwde voor de tweede keer met haar huidige man Mick en vond eindelijk haar weg in het leven. Nadat haar eerste boek zo ontzettend positief werd ontvangen besloot ze fulltime te gaan schrijven. Haar romans werden in totaal in 12 landen gepubliceerd.  

1937. Op een dag besluit de zeventienjarige Stella Whittaker naar Wenen te verhuizen om daar haar grootste droom te verwezenlijken: pianoles krijgen van een van de bekendste pianisten van die tijd. Stella is een geboren pianiste en wordt zonder enige twijfel toegelaten tot de muziekacademie. Via haar moeder kan zij als au pair gaan werken bij diens vroegere kennissen Rainer en Marthe Krauss. Hier zal ze Engelse les geven aan hun zoontje Lukas. In Wenen aangekomen gaat Stella op zoek naar de schoonheden die deze stad te bieden heeft. Daarbij komt ze de Joodse psychiater Harri Reznik tegen en op slag wordt zij verliefd. Maar de oorlog staat op het punt van uitbreken en hun relatie komt onder druk te staan door hun omgeving en het gezin waar Stella verblijft.  

Het Engelse meisje is verdeeld in vier verschillende delen, die aangeven hoeveel tijd elk daarvan beslaat. Het verhaal speelt zich af in de tijd voor het uitbreken van de oorlog in Wenen. Waarom er juist gekozen is voor deze verdeling wordt niet duidelijk.  

Margaret Leroy heeft een goed leesbare schrijfstijl, maar schrijft wel zo gedetailleerd dat het af en toe wat langdradig kan overkomen. Toch heeft dit wel zijn charme aangezien je de beweegredenen van elke personage kent en zelfs de gedachtegang kan volgen van de diverse bijpersonages. Helaas hebben de personages lastige namen, waardoor je in het begin van het boek even moet inkomen door de hoeveelheid namen die op je afgevuurd wordt.  

Mede door de gedetailleerde schrijfstijl is het een traag verhaal dat langzaam op gang komt en moet je toch wel tot de helft van het boek lezen voor er echt iets spannends staat te gebeuren. Het Engelse Meisje heeft weinig vaart en veel woorden nodig om het verhaal te vertellen.  

Het is duidelijk te merken dat Margaret haar kennis van muziek en de psychologie wil verwerken in Het Engelse Meisje. Ze haalt meerdere malen de theorieën van de Oostenrijkse psychiater Freud aan. Dit is leerzaam maar af en toe wat teveel van het goede. Daarnaast wordt er erg veel over de muziek gesproken die Stella op de piano speelt; verschillende componisten en stukken komen aan bod. Als je hier geen kaas van hebt gegeten, kan dit af en toe wat saai zijn. De jaloezie van Stella komt goed en duidelijk naar voren, dit is zo goed uitgewerkt dat je geheel begrijpt waar haar jaloerse gedrag vandaan komt.  

Al met al is Het Engelse Meisje een heerlijke dikke pil die je niet een, twee, drie uitleest, maar die een goed uitgewerkte plot bevat en personages beschrijft die zo zijn uitgewerkt dat je je kunt verplaatsen in hun beweegredenen. Het Engelse meisje is een aanrader voor iedereen die eens heerlijk wil wegzwijmelen bij een romantisch liefdesverhaal in de tijd van het uitbreken van de oorlog.