Normaliter lees ik niet zo veel, maar naar de boeken van Monaldi & Sorti kijk ik iedere 2 jaar uit. Hun boeken Imprimatur en Secretum zijn boeiend, intrigerend, leerzaam en verrassend. Veritas vond ik zeker boeiend en zette de sfeer ontzettend goed weer. Het boek is nog toegankelijker geschreven dan hun voorgaande. Daar was ik blij mee, maar toch vond ik de politieke wending cq complottheorie niet zo verrassend als in hun voorgaande boeken. Uit hun bronnen kunnen ze volgens mij onvoldoende bewijzen en overtuigen wie (mogendheid) achter de dood van de Oostenrijkse Keizer zit of wie hier uiteindelijk verantwoordelijk voor was. Daarnaast vond ik de rol en invloed op het politieke toneel van spion Atto Melani nogal magertjes. Iets wat ik wel had gehoopt. Atto Melani kan als gevolg van ouderdom niet meer goed zien en kan samen met de ik-persoon ook geen invloed meer uitoefenen. De schrijvers hebben Veritas gebruikt om netjes afscheid van Atto Melani te nemen. Dit doen ze met veel gevoel en stijl maar soms vind ik het net te veel van het goede. Misschien komt dit door het feit dat schrijfster Rita Monaldi emotioneel erg betrokken is met de personage Melani. Haar onlangs geboren kind Atto is namelijk naar hem vernoemd.