Misser in de Myron Bolitar serie

Boeken in de Myron Bolitar serie moet je altijd anders lezen dan de overige boeken van Harlan Coben. Het is een pluspunt van hem dat hij zich beide stijlen kan aanmeten. De serie van Myron Bolitar is denk bedoeld voor een gericht publiek. In deze reeks zit altijd de (terugkerende) luchtigheid maar wel soms met een serieuze ondertoon als. De gebeurtenissen zijn altijd dicht bij huis.
En daar gaat het nu fout in dit boek als de strijd wordt aangegaan met terroristen en daarbij geholpen (of juist niet) door buitenlandse organisaties (politie Frankrijk en daar weer een afsplitsing van), FBI, spionagediensten zoals de Mossad). Dit was beter te pruimen geweest als het geen Myron Bolitar verhaal zou zijn.

Wat opvallend is aan dit boek is dat het in de ik-vorm is geschreven. Alle voorgaande boeken in de Myron Bolitar reeks was dit niet het geval.
Ik-personages in een thriller is het algemeen 'niet handig' , want dan weet je dat deze personage aan het eind van het verhaal nog in leven is. Wat uiteraard het geval moet zijn in deze reeks.

En een kleinere ergernisje: als je als auteur verdiept in de buitenlandse aspecten (plaatsen, straatnamen, gebouwen, gebruiken) omschrijf een croque monsieur dan niet als een stuk stokbrood met ham en kaas ertussen ;-)