Lezersrecensie
Makkelijk leesbaar
Vroeger (ja ik ben al zo oud!) las ik altijd erg graag de boeken van Carry Slee dus leek het me leuk om eens een huidig jeugdboek van haar te lezen. En net als vroeger leest het nog net zo makkelijk weg als toen.
Wel vond ik de boodschappen die vroeger werden overgedragen bijvoorbeeld pesten, huiselijk geweld etc en hoe je daar mee om zou kunnen gaan een stuk sterker dan in dit boek.
Hierbij gaat het erg over het vooroordelen, beoordelen en veroordelen van een jong meisje(Tess) waarvan de vader in de gevangenis terecht komt vanwege een delict dij hij zou hebben gepleegd. Niemand gelooft haar, niet haar vriendje, haar beste vriendin en ook niet haar klasgenoten.
Carry Slee geeft een duidelijke boodschap over dat iemand be/veroordelen niet oké is en dat je nooit overhaaste conclusies moet trekken. Maar het stukje wat ik hierna een beetje mis is dat Tess aan het eind van het boek opeens iedereen vergeven heeft die haar niet geloofde en zelfs erg hatelijke dingen tegen en over haar hebben gezegd. Alsof het niks was?
Als jouw (toch al egoïstische) beste vriendin je laat vallen omdat ze je niet gelooft over iets zo belangrijks als diefstal oid. Dan is het nogal vreemd dat nadat alles is opgehelderd je beste vriendin aanklopt en jullie weer gewoon de beste maatjes zijn alsof het nooit gebeurd is. Dan geeft dat op mij de boodschap dat het oké is dat je “beste” vriendin op belangrijke momenten er niet voor je is, toch zichzelf steeds boven jou behoeftes zou zetten of je niet op z’n minst het voordeel van de twijfel geeft. Maar ik denk dat je de jeugd tot nadenken over vriendschappen aanzet als Tess anders (voor mijn gevoel realistischer) zou hebben gereageerd. Zo’n relatie/vriendschap zou realistisch gezien eigenlijk nooit meer hetzelfde kunnen zijn.
Natuurlijk is dat waarschijnlijk niet bewust op die manier geschreven, het moet natuurlijk een happy end hebben. Want het blijft natuurlijk een jeugdboek. Maar de boodschap hat zoveel sterker of completer kunnen zijn.
Daarentegen had het boek gewoon een leuk verhaal. En is het wel typisch een Carry slee boek
Wel vond ik de boodschappen die vroeger werden overgedragen bijvoorbeeld pesten, huiselijk geweld etc en hoe je daar mee om zou kunnen gaan een stuk sterker dan in dit boek.
Hierbij gaat het erg over het vooroordelen, beoordelen en veroordelen van een jong meisje(Tess) waarvan de vader in de gevangenis terecht komt vanwege een delict dij hij zou hebben gepleegd. Niemand gelooft haar, niet haar vriendje, haar beste vriendin en ook niet haar klasgenoten.
Carry Slee geeft een duidelijke boodschap over dat iemand be/veroordelen niet oké is en dat je nooit overhaaste conclusies moet trekken. Maar het stukje wat ik hierna een beetje mis is dat Tess aan het eind van het boek opeens iedereen vergeven heeft die haar niet geloofde en zelfs erg hatelijke dingen tegen en over haar hebben gezegd. Alsof het niks was?
Als jouw (toch al egoïstische) beste vriendin je laat vallen omdat ze je niet gelooft over iets zo belangrijks als diefstal oid. Dan is het nogal vreemd dat nadat alles is opgehelderd je beste vriendin aanklopt en jullie weer gewoon de beste maatjes zijn alsof het nooit gebeurd is. Dan geeft dat op mij de boodschap dat het oké is dat je “beste” vriendin op belangrijke momenten er niet voor je is, toch zichzelf steeds boven jou behoeftes zou zetten of je niet op z’n minst het voordeel van de twijfel geeft. Maar ik denk dat je de jeugd tot nadenken over vriendschappen aanzet als Tess anders (voor mijn gevoel realistischer) zou hebben gereageerd. Zo’n relatie/vriendschap zou realistisch gezien eigenlijk nooit meer hetzelfde kunnen zijn.
Natuurlijk is dat waarschijnlijk niet bewust op die manier geschreven, het moet natuurlijk een happy end hebben. Want het blijft natuurlijk een jeugdboek. Maar de boodschap hat zoveel sterker of completer kunnen zijn.
Daarentegen had het boek gewoon een leuk verhaal. En is het wel typisch een Carry slee boek
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
