Mooi.

Voor Race werd uitgebracht schreef Maren Stoffels al een minijeugdbibliotheek bij elkaar. Dreadlocks en lippenstift, haar eerste boek dat verscheen bij een uitgeverij (en uitgeverij Leopold is niet de minste) verscheen in 2005. Toen was Stoffels zelf nog maar zeventien jaar. Sindsdien volgden de boeken elkaar in razendsnel tempo op. Ik zie je tussen de wolken, Omdat jij anders bent, Gezicht van Britt is slechts een kleine greep uit de nu al tot twintig titels uitgegroeide collectie.

Kenmerkend aan de boeken van Stoffels is dat de thema’s van een levensechte diepgang zijn. Niets gaat ze uit de weg: anorexia, pesten noch homoseksualiteit. En dat maakt haar verhalen heel herkenbaar voor haar doelpubliek.  

De vormgeving van Race is fijn en verzorgd gedaan. Er wordt gewerkt met een lichte bolletjesomkadering om de afwisselende momenten waarop de twee hoofdpersonages aan het woord zijn van elkaar te onderscheiden. Daarnaast is er ook een – niet al te opvallend – verschil in lettertype. De bladschikking is precies goed. Niet te overladen, met voldoende, rustbrengende spatiëring.

De cover daarentegen spreekt minder aan, hoewel over smaak natuurlijk niet valt te twisten. Een realistisch beeld met een aantal in het verhaal voorkomende elementen, doordrenkt in een blauwe lucht met witte wolken, glanst de lezer tegemoet. Een belofte inhoudend van een spannende wedstrijd, iets wat nog versterkt wordt door de titel. De eilandrun, een jaarlijks terugkerende loopwedstrijd, vormt inderdaad de rode draad in het verhaal, maar is eerder een gegeven op de achtergrond, een einddoel dat de finale apocalyps in gang zet.

De moeder van Ties is een jaar geleden verdronken in zee en dat maakte de tongen los op een eiland waar iedereen elkaar kent. Want hoe is het mogelijk dat een volleerd zwemster, een eilandbewoonster notabene, zomaar ineens verdrinkt. Ties raakt er (nog meer) van door in zichzelf gekeerd en sluit zich af van zijn beste vriendin River die op haar beurt dolgraag tot Ties wil doordringen maar niet weet hoe. En dan zijn er nog onder andere Sina, voormalig beste maatje van Ties, die alleen nog in de zomermaanden op het eiland verschijnt, nieuwkomer Ravi die met zijn Surinaamse roots meer dan alleen de nieuwsgierigheid opwekt van River. Ties’ broer Douwe die door Patje het slechte pad opraakt en Ties met zich meesleurt....  

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het standpunt van Ties en River, telkens in de ik-vorm. De lezer krijgt een inkijk in wat er in beiden omgaat. Aanvankelijk komen vooral hun bedenkingen over elkaar aan bod en over wat Ties’ moeder is overkomen. En net op het moment dat dit saai dreigt te worden, komt er een eerste wending in het verhaal. Vervolgens een tweede en een derde.

Botsing tussen culturen, (de eerste) verliefdheid, rouw en verwerking, vriendschap en jaloezie passeren de revue. Thema’s met inhoud maar zonder dat ze elkaar voor de voeten lopen. Zonder dat ze elkaar tekortdoen. Zonder dat het te veel wordt. Het klopt allemaal. Dat geldt eveneens voor de schrijfstijl. De zinnen sluiten naadloos op elkaar aan. Er wordt geen woord te veel gebruikt en ook geen woord te weinig. Zo ongeveer halverwege het boek wordt het zelfs spannend. En dat geldt voor alle thema’s tegelijkertijd. Het wordt steeds moeilijker om het boek neer te leggen. Want hoe worden al deze onoverkomelijk lijkende problemen opgelost?

Uiteindelijk is het de vriendschap die overwint. Maar dat is, om het leesplezier vooraf niet aan te tasten, dan ook het enige wat prijsgegeven mag worden. Mooi verhaal. Geschreven met inzicht.

Vergeet de titel, vergeet de cover, vergeet de achterflaptekst en lees!