Plat als een dubbeltje

Het regende waardoor ik langer in de boekwinkel verbleef dan de bedoeling was. En wat doe je dan? Een beetje goedkope edities bekijken en doorbladeren. Tref ik daar dit 'Wie zint op wraak aan' van een auteur die ik niet ken. En al begint het met het welbekende procedé, als vanouds duidelijk gemaakt in cursief, dus: heiho, we zitten in het perspectief van de dader -hou ik niet zo van- , toch pakken de eerste bladzijden daarna wel: een uiterst bizarre moord die mishandeling blijkt en tenslotte toch onbedoeld moord wordt door een medische fout. Een wat uitgebluste rechercheur, een vloekende en tierende forensisch onderzoeker. Dat kan interessant worden.
Nou, nee dus. Na de eerste 100 bladzijden was ik wel klaar eigenlijk, want het bleef een bordkartonnen wereld waar hier en daar de schijn van diepgang in kwam, maar dat is dus inderdaad schijn. Het hele verhaal komt niet tot leven (wat eigenlijk maar goed is ook, want er volgt nog een hele rits gore moorden die je plastisch beschreven zou kunnen noemen, ware het niet dat het voor mij toch in tekenfilmland bleef.)
Onboeiende personages die door het gebruik van naam of naam en achternaam duidelijk in kampen te verdelen zijn, namelijk niet verdacht of verdacht.
En dan ga ik dus 'skiplezen': even het plotje pakken/checken al heb je al een aardig idee waar het naartoe gaat: het moet even bevestigd worden en dan hoef je alle voornoemde plastiek ook niet te doorploegen.

"Wat hebben we hier, verdomme?' vroeg de man die zojuist de schuur binnen was gestapt (...)"

Een goedkope editie, maar toch een miskoop die straks meteen in een van de 'gratis boekenkastjes' gaat.
Misschien dat een ander er wel plezier aan kan hebben.