Leeservaring van Rinor

De roman van Walter van den Berg vond ik wel interessant. De thema van het boek was ook zeer interessant omdat ik nog nooit eerder zo’n thema had gelezen. De thema van het boek was overduidelijk wel schuld zoals de titel van het boek genaamd schuld. Ik wist in het begin niet dat schuld zelfs een thema was voor een boek. De thema paste wel binnen mijn eigen leefwereld omdat ik en de mensen om mij heen er dagelijks mee te maken hebben. Zoals bijvoorbeeld het ruzie maken met vrienden en dat je erna dan schuld gevoel hebt.
Mijn verwachtingen voor dit boek waren positief, omdat ik nog nooit iets van deze schrijver had gelezen en ik nog nooit zo’n thema had gelezen. De titel vond ik dan ook mysterieus en wou graag weten over wat het zou kunnen gaan.
Het was een boeiende boek omdat er veel personages waren en er dus meerde perspectieven waren volgens mij. Ik kon mezelf ook vinden in sommige personages namelijk Kevin. Omdat zijn vader niet te vrede was met het niveau dat hij deed en graag wou dat zijn zoon nog op een hoger niveau zijn school deed. Ik vond dat er ook een beetje actie was. Bijvoorbeeld wanneer Sandra Macro doodslaat. Het was ook leuk om te zien hoe Mo eigenlijk geen Marokkaan was maar gewoon een Nederlander. Hij was eigenlijk de witte Mo in het verhaal. Ik heb namelijk ook een vriend die van Nederland is maar zich meer gedraagt als een Marokkaan doordat hij zo veel met ons meegaat. Een schokkende ervaring was: dat Macro Sandra mishandelde voor geen reden. Een verrassende ervaring: ik wist laat in het verhaal dat Mo eigenlijk geen Marokkaan was. Hij was namelijk een Nederlander die op Marokkaanse dames viel. Ik was er ook van verschoten toen Ron de schuld op zich nam terwijl Sandra de dader was wie Marco had vermoord.
De personage met de meeste indruk op mij was toch wel Kevin. Omdat ik zijn verhaal interessant vond wat hij meemaakte in het boek. Zo had hij veel relaties met meisjes om alleen een slaapplek te kunnen hebben. Het boek had een goede structuur je wist altijd wel over wie het ging zo kon je niet de draad missen. Als laatste vond ik het minder fijn dat het boek 276 pagina’s had.