Ik ben op jonge leeftijd al begonnen met King's boeken te lezen, feitelijk waren het mijn eerste 'volwassen' boeken. Vanaf die tijd ben ik min of meer fan van zijn verhalen. Ze prikkelen mijn fantasie en alle boeken heb ik ook in detail in mijn hoofd beleefd.

Met Lisey's verhaal is het niet anders. Ik heb het verhaal beleefd alsof ik het zelf ervaren heb. Echter heeft dit verhaal een bepaalde emotionele lading, welke ik niet ken van King en wel heel dicht bij huis kwam (voor mij dan). Niet dat ik mijn partner heb verloren, maar ik kan me een voorstelling maken als ik deze liefde zou verliezen. Ik heb me volledig in Lisey ingeleefd (als jongeman zijnde) en heb het boek met tranen in m'n ogen uitgelezen. Het zijn de kleine dingen in het verhaal die zo herkenbaar zijn voor mensen die de liefde van hun leven hebben gevonden; de geheimtaal tussen Scott en Lisey, de ruimte die ze elkaar geven hebben, maar ook de pijn als die liefde uit je leven verdwijnt of beschadigd wordt. Ik durf te beweren dat een schrijver zonder deze ervaringen, dit verhaal nooit zo zou kunnen schrijven.

Ik heb het nog eens nagezocht, maar ik heb alles wel gelezen wat er van King is uitgekomen (of beter gezegd: wat er van vertaald is). De donkere toren reeks heeft een bijzondere plek in mijn leven ingenomen, vooral omdat ik die serie in pakweg 15 jaar van mijn leven heb beleefd. Maar Lisey's verhaal heeft Roland van de 1e plek gestoten. De combinatie van een aangrijpend verhaal met de fantasiewereld van King resulteerde voor mij in een zeer aangrijpend verhaal. Het komt wat traag op gang, maar daarna heb ik het niet meer weg kunnen leggen. Beetje bij beetje wordt alles uit de doeken gedaan, met aan het einde de 'bool' die Lisey vindt/wint.

Spannend en emotioneel, een prachtboek!