Toen ik de flaptekst las, vond ik direct een parallel met het thema in Het Babelvirus van Neil Stephenson, dat in een niet nader gedefinieerde toekomst speelt: een visueel virus, dat diep in het onderbewustzijn aangrijpt en fundamentele wijzigingen in je persoonlijkheid aanbrengt. Misbruik van iets dergelijks ligt natuurlijk voor de hand. Ik was reuze benieuwd hoe McAuley hier mee om zou gaan en ik ben niet teleurgesteld. Het thema ontwikkelt zich geloofwaardig en het verhaal is met vaart geschreven. In zo'n beetje elk hoofdstuk komen de hoofdpersonen in een penibele situatie, die de schrijver met creativiteit oplost. Een James-Bond film is er niets bij. Vaak (althans in mijn beleving) worden dit soort verhalen op het eind afgeraffeld, omdat de schrijver op geen andere manier de pointe weet te bereiken (de deadline van de drukker is bereikt), maar daar is hier geen sprake van. Het boek heeft een logische opbouw en een logisch einde. Kortom: een prima boek en, in mijn geval, een uitstekende vakantiebesteding. Overigens is eerdergenoemd Het Babelvirus in mijn ogen een echte topper.