Zelf de vrijheid scheppen te zijn wie je bent

Mens-zijn is een seksuele geaardheid bezitten. En zoals wij allen verschillen van lichaam, van kleur, karakter en talent, verschillen we ook in naar wie we verlangen. Toch blijven veel mensen die schitterende verscheidenheid aan voorkeuren maar moeilijk accepteren en elke variant op de grootste gemene deler als een afwijking zien die beschimpt of veroordeeld moet worden. Juist de roze ouderen van Eveline van de Putte laten met hun persoonlijke verhalen zien hoe moeilijk het is geweest om zonder steun, begrip, soms vol angst, vaak alleen, te ontdekken wie je werkelijk bent, en hoe knap het is om uiteindelijk zelf de vrijheid te scheppen om te leven naar je innerlijke stem, zoals jij je voelt, zoals jij bent geboren. Het boek is daarmee veel meer dan een reeks prachtige en ontroerende, soms schokkende biografieën van pioniers, het is vooral een pleidooi voor individuele vrijheid, niet als keuze, maar als grondrecht van ieder mens in de hoop dat we ooit een toekomst beleven waarin seksuele geaardheid niet meer benoemd hoeft te worden, simpelweg omdat er geen onderscheid meer wordt gemaakt en ieder ten volle de liefde kan beleven die bij hem of haar past.
Tijdens het lezen viel ik van de ene verbazing in de andere, blijkbaar onbekend met de veroordelende, soms zelfs wrede houding van de samenleving van mijn jeugd en mijn ouders vroeger. Stormachtig Stil is daarmee voor mij, als hetero die zich vrijelijk en eenvoudig kon ontwikkelen, een belangrijk boek geworden. Het heeft mijn blik enorm verruimd en mij kritisch laten nadenken over mijn eigen houding ten opzichte van de roze wereld. Al laat Eveline van de Putte met haar Tour D’ Amour zien dat in allerlei organisaties en opleidingen waar met ouderen wordt gewerkt het nog steeds nodig is het gesprek over dit onderwerp aan te gaan, zou het goed zijn als jonge mensen dit boek al op de middelbare school aangeboden krijgen, want bekend maakt uiteindelijk bemind.