'Intifada - Luc Deflo' - Een boek vol afschuw en onrust.

‘Intifada – Luc Deflo ‘ – Een boek vol afschuw en onrust.

Intifada, of letterlijk vertaald ‘afschudding’; het 23e boek Luc Deflo. Over een actueel en gevoelig thema , namelijk de problematiek rond de immigranten en immigratie. Wie Deflo kent, weet meteen welke schrijfstijl hij hanteert. Of moet ik zeggen hanteerde, want hij is vorig jaar overleden aan de gevolgen van pancreaskanker. De flitsende stijl en de herkenbaarheid van de personages en de omgeving, voor diegene die vertrouwd zijn met de stad Mechelen en omgeving, maken dat een boek van Delfo als een onvervalste ‘page turner’ kan aanzien worden. Met het inspecteurs duo Deleu en Mendonck als hoofdpersonages die alles op alles zetten om de moordenaar te vatten.

In dit verhaal krijgen we dus te maken met een man van middelbare leeftijd die zichzelf Gabriël noemt. Hij merkt dat de stad, zijn stad, meer en meer veranderd is door de stijgende populatie van Noord-Afrikanen. Niet enkel veranderd, ook verloedert. Hij is vastbesloten daar iets te doen door een eigen kruistocht te voeren, zijn Intifada.
De dreiging die volgens zijn perceptie uitgaat van de Moslimgemeenschap heeft zijn limiet bereikt en hij slaat aan het moorden. Elke moslim die iets op zijn kerfstok heeft loopt gevaar. Al snel loopt het aantal moorden op en hoewel de politie al het mogelijke doet om de misdaden te verbergen voor het publiek, lekt de waarheid uit en verhit het de gemoederen. Het gevoelige thema zorgt voor relletjes in de stad Mechelen, en nadien bij uitbreiding het gehele land. Al snel leeft België onder hoogspanning.
Aangezien de moordenaar zijn boodschap niet onder stoelen of banken steekt en zijn missie duidelijk omschrijft om de gemeenschap te verlossen van het volgens hem dreigende juk van de Islam, wordt in dit boek het taboe doorbroken rond godsdienstvrijheid en integratie.
De politie, in dit boek vooral vormgegeven door Luc Deleu en Nadia Mendonck, probeert het moeilijke evenwicht te bewaren tussen het doortastend opsporen van de moordenaar en de publieke opinie te bekoelen. Wat uiteindelijk een hopeloze opdracht blijkt te zijn.

Het verhaal wordt verteld in een dubbel perspectief waar je enerzijds het standpunt van de moordenaar inneemt. Anderzijds lees je in het persoonsstandpunt van de onderzoeker Deleu en Mendonck. Dit dubbele standpunt drukt de spanning wel doordat je al weet wat er gaat gebeuren, maar het boek is zo geschreven dat je in beide vertelpunten op die manier meer te weten komt over wat er allemaal gaande is.
De structuur van het boek is apart doordat de hoofdstukken niet noodzakelijk op mekaar aansluiten, dit mede door het dubbele vertelperspectief. Soms is het daardoor wel onduidelijk.
Om beide kanten van het verhaal voldoende aandacht te geven, door de ogen van de moordenaar en door de ogen van de politie, krijg je wel een band, of noem het bijna sympathie met de dader. Maar de gedetailleerde onderzoekstijl en de vastberadenheid dat het speurders duo Deleu en Mendonck aan de dag leggen voeden ook de wil van de lezer om naar een goede afloop te streven.
Een absoluut kenmerk van de schrijver is de extreme voorbereiding en de het gedetailleerde research dat aan een roman voorafgaat. Zo ook in dit boek, waar je het gevoel krijgt dat Deflo kennis van zaken heeft en zich ingewerkt heeft in de gevoelige materie.

Hoewel het boek in 2014 gepubliceerd werd, is het thema nooit zo actueel geweest als we zien naar de politieke keuze van de Vlamingen die de recente verkiezingen aan het licht bracht.
Intifada heeft bij mij een zeer krachtige en positieve indruk achtergelaten. Over de verhaallijn was goed nagedacht en ook de schrijfstijl beviel me aardig. Deflo heeft bij mij een nieuwe manier gecreëerd om mijn vrije tijd door te brengen. Het speurders duo Deleu en Mendonck klopt en er zullen nog boeken volgen na Intifada.