Wat van ver komt is lekker

Toko Lo is een kookboek waar elk gerecht nog lekkerder lijkt dan de vorige. Bij elke draai van de bladzijde word je weer verrast. Er is in dit kookboek geen enkel recept dat ik niet zou lusten en dat kom ik niet vaak tegen.
Dat de liefde voor bakken er al vroeg in zat, is mooi, nog mooier is het dat het bakken gecombineerd wordt met trots op de roots. Waar kom ik vandaan en welke gerechten delen mijn familieleden met elkaar. Zo wordt eten een feest van herkenning bij mensen met dezelfde achtergrond, terwijl mensen voor wie deze keuken nieuw is, ondergedompeld worden in nieuwe smaken. Deze smaken worden op hun beurt weer doorgegeven aan nieuwe generaties.
In Toko lo wordt stil gestaan bij Nederlands-Indië, door oma en opa. Opa was krijgsgevangene in een Japans kamp en helaas overleden al voor de geboorte van Lola van Ruler, de schrijfster van dit boek. De houding die hij had, “niet bij de pakken neer gaan zitten, maar vooruitkijken naar wat wel kan” is haar zeer dierbaar.
Het is deze houding die, samen met de liefde van al haar familieleden dat dit boek tot stand is gekomen. In de Indische leuken wordt voor elke gelegenheid gebakken en gekookt, voor treurige maar ook de blije dingen in het leven. Altijd wordt er meer gemaakt dan nodig, maar zo kan iedereen binnenlopen en is er altijd genoeg om een tweede keer op te scheppen.
Bij elk gerecht staat een kort verhaaltje, dit maakt het persoonlijk. De gerechten zijn onderverdeelt in Cake en koek, taarten, hartige snacks, zoete snacks, drankjes en pudding en basisrecepten. Ik sta eigenlijk een beetje met een bek vol tanden. Wat moet ik over dit boek zeggen, als alles er goed en lekker uitziet. Van klassiekers als spekkoek en Lapis Malang tot geheel nieuwe recepten voor mij als spekkoekcake en Roedjaktaart. Deze laatste heb ik nog niet gemaakt vanwege het niet hebben van alle ingrediënten, maar mijn nieuwsgierigheid is zeker gewekt om deze alsnog eens te maken. Ook de hartige hapjes zien er uit om op te vreten. Zo zijn de Indische aardappelkroketjes zo op, zijn de risolles weg voordat je er erg in hebt en ook de frikadel djagoeng is lekker, en even voor de goed orde, we hebben het niet over een frikandel, maar over heerlijke maiskoekjes. Als er iets zou moeten noemen wat ik minder vind, dan is het een streepjescode op de voorkant van het boek. Maar dit geeft wel aan van welke kwaliteit het boek is. Elke foto van een gerecht is raak, het laat me watertanden. Lola heeft een website www.tokolo.nl waar je vele van deze lekkere hapjes kunt bestellen. Helaas niet bij mij in de buurt, anders had ik zeker eens iets besteld. Hoewel ik aardig wat kookboeken in handen heb per jaar is dit toch wel een juweeltje die een plekje op mijn plank krijgt, omdat ik te weinig tijd had om er veel uit te bakken, maar de wens er zeker is. Lola is een banketbakker in hart en nieren, en dit is haar eerste kookboek, maar ik hoop stiekem dat het niet haar laatste is.