Mooischrjverij en spierballenvertoon in het zoveelste boek over mannenvriendschap

Hertmans kan schrijven en helder denken, waardoor hij nooit slechte boeken aflevert, maar Dius is, naast een vaardig geschreven boek, óók een beetje vervelend. Het is een klassieke roman,in opzet en thema, en nogal conventioneel verteld. Het thema is een mannenvriendschap. Wat niet helpt is dat de hoofdpersoon een vervelende, zeurende man is (een pick-me-boy, zouden mijn kinderen zeggen, zelf zou ik zeggen: een beetje een lul). Hertmans strooit rijkelijk met allerlei kunstverwijzingen, die ik moest opzoeken, waardoor je er heel wat van opsteekt, maar het is af en toe ook een beetje vervelend: de auteur is wel heel erg druk met laten zien hoe erudiet hij is; het is spierballenvertoon. En er zijn al zoveel boeken over mannenvriendschappen die zogenaamd diep-intellectueel en zinnelijk tegelijk zijn, tussen mannen die zichzelf heel wat vinden, met bijrollen voor de vrouwtjes in dienstige rollen. Maar het is beslist een lekker lezend boek voor de liefhebbers van klassiek opgezette romans.