Lezersrecensie
nieuwe detective serie
“Ik zal de sleutel vinden” is het nieuwste boek, maar ook het eerste verhaal in een serie moordmysteries rondom de getroebleerde en hypergevoelige Julia Stark geschreven door Alex Ahndoril. Dit is een pseudoniem waarachter het Zweedse schrijversechtpaar Alexandra Coelho Ahndoril en Alexander Ahndoril schuilgaat, dat eerder een groot aantal thrillers schreef onder de naam Lars Kepler.
Privédetective Julia Stark krijgt onaangekondigd een bezoek van Per Günter Mott, eigenaar van een succesvol familiebedrijf. De ochtend na een grote familievergadering op zijn landgoed vond hij op zijn mobiel een foto van een bebloede man, vastgebonden met een zak over zijn hoofd. Julia, eigenaar van een detectivebureau, wordt door hem ingehuurd om de waarheid hierover te achterhalen. Samen met haar ex-man Sidney, een politieman, die zij inhuurt gaan zij op onderzoek.
Het verhaal ontwikkelde zich verder als een echte Agatha Christie. Een whodunit met daarin 5 familieleden en een personeelslid in een prachtig landhuis. Alle karakters zijn goed beschreven en langzamerhand kom je ook steeds meer te weten over het verleden van Julia en Sidney.
De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat het vlot leesbaar is en maken het goed te volgen. De spanning ontbreekt echter een beetje, want het is meer een puzzel naar het vinden van de dader.
De oplossing wordt uiteindelijk gegeven in een echte Agatha Christie setting. Alle betrokkenen komen daarvoor samen in de bibliotheek, waar Julia uit de doeken doet wie de dader is en de redenen daarachter.
Voor de lezers die van detectives houden is het zeker aan te bevelen, echter wat minder voor de die-hard liefhebbers van thrillers zoals die van Lars Kepler, daarvoor ontbreken de thrillereigenschappen.
Uiteindelijk een aardige lezenswaardige detective en die krijgt van mij 3 1/2 ster, afgerond op 4.
Het boek werd gelezen in het kader van de 'Een boek voor een recensie'-winacties in de Thrillerweken met hiervoor dank aan Hebban en Bruna.
Privédetective Julia Stark krijgt onaangekondigd een bezoek van Per Günter Mott, eigenaar van een succesvol familiebedrijf. De ochtend na een grote familievergadering op zijn landgoed vond hij op zijn mobiel een foto van een bebloede man, vastgebonden met een zak over zijn hoofd. Julia, eigenaar van een detectivebureau, wordt door hem ingehuurd om de waarheid hierover te achterhalen. Samen met haar ex-man Sidney, een politieman, die zij inhuurt gaan zij op onderzoek.
Het verhaal ontwikkelde zich verder als een echte Agatha Christie. Een whodunit met daarin 5 familieleden en een personeelslid in een prachtig landhuis. Alle karakters zijn goed beschreven en langzamerhand kom je ook steeds meer te weten over het verleden van Julia en Sidney.
De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat het vlot leesbaar is en maken het goed te volgen. De spanning ontbreekt echter een beetje, want het is meer een puzzel naar het vinden van de dader.
De oplossing wordt uiteindelijk gegeven in een echte Agatha Christie setting. Alle betrokkenen komen daarvoor samen in de bibliotheek, waar Julia uit de doeken doet wie de dader is en de redenen daarachter.
Voor de lezers die van detectives houden is het zeker aan te bevelen, echter wat minder voor de die-hard liefhebbers van thrillers zoals die van Lars Kepler, daarvoor ontbreken de thrillereigenschappen.
Uiteindelijk een aardige lezenswaardige detective en die krijgt van mij 3 1/2 ster, afgerond op 4.
Het boek werd gelezen in het kader van de 'Een boek voor een recensie'-winacties in de Thrillerweken met hiervoor dank aan Hebban en Bruna.
1
Reageer op deze recensie