Lezersrecensie
Het ideale Italiaanse digestief van de zomer
Als Bittere Sinaasappels katapuleert je rechtstreeks naar het warme, broeierige Sicilië van de 20e eeuw. Je wordt ondergedompeld in de Italiaanse cultuur tijdens het interbellum en hoe deze periode beleefd wordt door de elite en werkende klasse. Strooi daarover de zoektocht naar identiteit en afkomst, waar leugens en bedrog hun voor- en nadelen uit de doeken doen, en dan is dit boek het ideale digestief van de zomer.
Het hoofdpersonage Carlotta komt tijdens haar werk in aanraking met een mysterieus document waardoor ze haar ouders en afkomst in twijfel begint te trekken. Gelukkig heeft ze nog contact met een oude familievriend die haar wijlen moeder (Nardina) en zelfs grootmoeder (Bastiana) nog heeft gekend en hij eist een prominente plek op in de Siciliaanse gemeenschap als advocaat. Carlotta zoekt zijn hulp op en zo herleven we het leven in het warme Sicilië van de jaren ‘20 en later.
Het verhaal speelt zich af in het (fictieve) Sicilië van de jaren ‘20 tot en met ‘60, waar al snel de positie van de vrouw duidelijk wordt. Ze staat onderaan de ladder, krijgt weinig tot geen kansen om zich op te leiden tot en bepaalde functie, laat staan dat ze dan ook een prominente functie zou mogen uitvoeren! Deze toon wordt gezet in het ‘heden’ waarin ons hoofdpersonage Carlotta op zoek gaat naar antwoorden over haar herkomst en biologische ouders. Hoofdstukken van dit ‘heden’ worden afgewisseld met die van het verleden in de jaren ‘20, de tijd waarin Carlotta’s lot getekend werd, nog lang voor haar geboorte. In deze tijd krijgt de vrouw in het algemeen zelfs nog minder rechten en worden er grote vraagtekens gesteld wanneer ze op 20-jarige leeftijd nog geen nageslacht heeft of dit zelfs niet zou wensen.
De periode van het interbellum maakt het de gewone mens in het algemeen al niet gemakkelijk, de oogsten vallen tegen, er zijn niet genoeg werkkrachten en al zeker niet genoeg geld om veel werk te verzetten en per slot van rekening heerst het fascisme nog steeds, waardoor lokale maffia ook zijn plek opeist in de samenleving. De kloof tussen rijk en arm is dan ook zeer opvallend doorheen het hele verhaal en zeker hoe minder welgestelde mensen op verschillende manieren toch hun weg naar de top proberen te bereiken. We volgen verschillende vooraanstaande families en hoe zij, hun personeel en andere stadsgenoten hun dagen vullen en hoe ze in hechte gemeenschap samenleven.
Al snel in het verhaal merk je als lezer dat de schrijfstijl een klassieke en bombastische toer opgaat. Ik vond dit persoonlijk niet aangenaam, waardoor ik minder vlot door het verhaal heen geraakte en ik niet vaak met enthousiasme begon te lezen. Maar tegen de helft van het boek kreeg ik door dat dit misschien wel de bedoeling was van de schrijver, en ook van de vertaler. Dit geeft het boek een dikke en slome sfeer die zeker te vergelijken valt met het echte leven in de hete, bedrukkende Siciliaanse zon en de franjes van de Italiaanse taal, dus qua sfeer zit het boek op die manier zeker goed, al zal het niet voor iedereen even vlot en aangenaam lezen.
Het was voor mij ook verwarrend dat er op korte tijd veel verschillende personages werden aangekondigd die door verschillende mensen op andere manieren worden aangesproken. De namen lijken ook fel op elkaar, wat de begrijpbaarheid voor mij verminderde in het begin. Na verloop van tijd kon ik de personages en hun verschillende namen wel plaatsen.
En of het nu puur fictief was, of weldegelijk bestaand, ik ben altijd blij als er gerechten en festijnen worden beschreven in literatuur. Natuurlijk kon dit in deze Italiaanse setting niet achterwege blijven. Van elk koffietje heb ik ook genoten! Ook de rode draad van de bittere sinaasappels, zij het hun geur, smaak, kleur of die van hun bloesem, lieten me niet koud en doelden succesvol op de onverwachte tegenslagen die de (gewone) mens te verduren kreeg.
Ondanks hun leed, ben ik blij dat ik de levens van Carlotta, mama Nardina en oma Bastiana gevolgd heb. Het plot en schrijfstijl geven een zeer duidelijke en realistische kijk op het leven van die tijd in het mooie Italië. Al was het gebruik van de klassieke schrijfstijl niet aan mij besteed, waardoor ik in alle waarschijnlijkheid geen ander werk van deze auteur zal lezen. Al bij al vond ik het plot ook licht voorspelbaar, maar was gelukkig toch verrast door de onverwachte betrokkenheid van bepaalde personages en kleine extraatjes, waardoor ik tegen het einde toch nieuwsgieriger werd om het boek op één avond uit te lezen. Ik wil Als bittere sinaasappels dan ook aanraden aan iedereen die graag leest over een kluwen van familiegeschiedenis in interbellumsetting waar de zoektocht naar identiteit lonkt in de schaduw van de Italiaanse cultuur en voor wie niet afschrikt van een klassiekere, minder vlotte schrijfstijl.
Met dank aan de uitgever HarperCollins Holland om me het e-boek te bezorgen voor het schrijven van deze review.
Het hoofdpersonage Carlotta komt tijdens haar werk in aanraking met een mysterieus document waardoor ze haar ouders en afkomst in twijfel begint te trekken. Gelukkig heeft ze nog contact met een oude familievriend die haar wijlen moeder (Nardina) en zelfs grootmoeder (Bastiana) nog heeft gekend en hij eist een prominente plek op in de Siciliaanse gemeenschap als advocaat. Carlotta zoekt zijn hulp op en zo herleven we het leven in het warme Sicilië van de jaren ‘20 en later.
Het verhaal speelt zich af in het (fictieve) Sicilië van de jaren ‘20 tot en met ‘60, waar al snel de positie van de vrouw duidelijk wordt. Ze staat onderaan de ladder, krijgt weinig tot geen kansen om zich op te leiden tot en bepaalde functie, laat staan dat ze dan ook een prominente functie zou mogen uitvoeren! Deze toon wordt gezet in het ‘heden’ waarin ons hoofdpersonage Carlotta op zoek gaat naar antwoorden over haar herkomst en biologische ouders. Hoofdstukken van dit ‘heden’ worden afgewisseld met die van het verleden in de jaren ‘20, de tijd waarin Carlotta’s lot getekend werd, nog lang voor haar geboorte. In deze tijd krijgt de vrouw in het algemeen zelfs nog minder rechten en worden er grote vraagtekens gesteld wanneer ze op 20-jarige leeftijd nog geen nageslacht heeft of dit zelfs niet zou wensen.
De periode van het interbellum maakt het de gewone mens in het algemeen al niet gemakkelijk, de oogsten vallen tegen, er zijn niet genoeg werkkrachten en al zeker niet genoeg geld om veel werk te verzetten en per slot van rekening heerst het fascisme nog steeds, waardoor lokale maffia ook zijn plek opeist in de samenleving. De kloof tussen rijk en arm is dan ook zeer opvallend doorheen het hele verhaal en zeker hoe minder welgestelde mensen op verschillende manieren toch hun weg naar de top proberen te bereiken. We volgen verschillende vooraanstaande families en hoe zij, hun personeel en andere stadsgenoten hun dagen vullen en hoe ze in hechte gemeenschap samenleven.
Al snel in het verhaal merk je als lezer dat de schrijfstijl een klassieke en bombastische toer opgaat. Ik vond dit persoonlijk niet aangenaam, waardoor ik minder vlot door het verhaal heen geraakte en ik niet vaak met enthousiasme begon te lezen. Maar tegen de helft van het boek kreeg ik door dat dit misschien wel de bedoeling was van de schrijver, en ook van de vertaler. Dit geeft het boek een dikke en slome sfeer die zeker te vergelijken valt met het echte leven in de hete, bedrukkende Siciliaanse zon en de franjes van de Italiaanse taal, dus qua sfeer zit het boek op die manier zeker goed, al zal het niet voor iedereen even vlot en aangenaam lezen.
Het was voor mij ook verwarrend dat er op korte tijd veel verschillende personages werden aangekondigd die door verschillende mensen op andere manieren worden aangesproken. De namen lijken ook fel op elkaar, wat de begrijpbaarheid voor mij verminderde in het begin. Na verloop van tijd kon ik de personages en hun verschillende namen wel plaatsen.
En of het nu puur fictief was, of weldegelijk bestaand, ik ben altijd blij als er gerechten en festijnen worden beschreven in literatuur. Natuurlijk kon dit in deze Italiaanse setting niet achterwege blijven. Van elk koffietje heb ik ook genoten! Ook de rode draad van de bittere sinaasappels, zij het hun geur, smaak, kleur of die van hun bloesem, lieten me niet koud en doelden succesvol op de onverwachte tegenslagen die de (gewone) mens te verduren kreeg.
Ondanks hun leed, ben ik blij dat ik de levens van Carlotta, mama Nardina en oma Bastiana gevolgd heb. Het plot en schrijfstijl geven een zeer duidelijke en realistische kijk op het leven van die tijd in het mooie Italië. Al was het gebruik van de klassieke schrijfstijl niet aan mij besteed, waardoor ik in alle waarschijnlijkheid geen ander werk van deze auteur zal lezen. Al bij al vond ik het plot ook licht voorspelbaar, maar was gelukkig toch verrast door de onverwachte betrokkenheid van bepaalde personages en kleine extraatjes, waardoor ik tegen het einde toch nieuwsgieriger werd om het boek op één avond uit te lezen. Ik wil Als bittere sinaasappels dan ook aanraden aan iedereen die graag leest over een kluwen van familiegeschiedenis in interbellumsetting waar de zoektocht naar identiteit lonkt in de schaduw van de Italiaanse cultuur en voor wie niet afschrikt van een klassiekere, minder vlotte schrijfstijl.
Met dank aan de uitgever HarperCollins Holland om me het e-boek te bezorgen voor het schrijven van deze review.
1
Reageer op deze recensie
