Sfeervol laatste deel mist spanning

Bibliotheek der zielen is het derde en laatste deel van de trilogie 'De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine'. Jacob, Emma en Addison vervolgen hun zoektocht in hartje Londen. Mevrouw Peregrine, mevrouw Wren en de bijzondere kinderen zijn ontvoerd door de schepsels en gevlucht. Addisons bijzonder sterke reukvermogen volgt het spoor van de groep en leidt de drie naar Devil's Acre, een straflus. Hier moeten de drie het niet alleen opnemen tegen de schepsels, want op elke hoek dreigt gevaar. En wie kun je wel of niet vertrouwen? Gelukkig is daar Sharon, hun onmisbare gids. En de kracht van Jacob, dat gaandeweg het verhaal steeds sterker wordt. Dit bijzondere clubje gaat het avontuur aan in de duistere straten van Devil's Acre. Zullen ze het lot van mevrouw Peregrine en de bijzondere kinderen in hun handen krijgen? En voor welke familie kiest Jacob uiteindelijk?

Dit derde deel komt, in tegenstelling tot de andere delen, laat op gang. Waar Ransom Riggs in het begin van het boek alles zo sfeervol weet te beschrijven, verliest hij dit in de laatste hoofdstukken. Er gebeurt veel in dit laatste deel, soms te veel, en dat haalt de vaart uit het verhaal. Ondanks de sfeervolle beschrijving en de vele gebeurtenissen, blijft de spanning uit. Jammer want het verhaal heeft de potentie om bloedstollend te zijn.

Aan het begin zijn de hoofdstukken erg gedetailleerd, maar aan het eind lijkt hier geen ruimte meer voor te zijn. De laatste hoofdstukken zijn snel geschreven, wat afgeraffeld over komt, en waarin hier en daar wat foutjes te vinden zijn. Hier had Riggs een mooiere balans in mogen vinden.

Eén van de dingen die het verhaal zo goed maakt is de sympathie die je voelt voor alle hoofdpersonen. De karakters zijn zo beschreven dat het lijkt alsof je ze zelf al jaren kent. Door de gedetailleerde beschrijvingen loop je zelf door de duistere straten van Devil's Acre en ruik je de stank van de hulsels. Ransom Riggs laat overigens wel wat aan de eigen verbeelding over, waardoor je één wordt met het verhaal.

Letterkundig een sterk young adult-boek, maar geen typisch fantasyverhaal. Hierdoor ook niet weggelegd voor elke fantasylezer, maar voor de liefhebbers van sprookjes is het zeker het lezen waard. Al met al is het een mooi slotdeel, waarin je jezelf ook bijzonder gaat voelen.

Riggs' liefde voor fotografie vind je in dit boek ook weer terug. De foto's zijn meesterlijk bij elkaar gevonden en vullen het verhaal goed aan. Naar sommige blijf je kijken. Sfeervol geschreven en de trilogie is zeker een verfilming waard. Die kans heeft filmmaker Tim Burton ook met beide handen aangepakt. De eerste film is dit najaar in de bioscoop te zien.