Ik ben minder onder de indruk. De plot - wie heeft het gedaan en waarom - is uiteindelijk flinterdun en nogal weinig spectaculair. De zo geroemde sfeertekening is mij ook te makkelijk. Wat historische figuren (Nixon, Manson) in het verhaal, zo nu en dan een gouwe ouwe popsong op de radio op de achtergrond, Vietnam erbij en dat moet dan 1968 zijn, zo kan ik het ook.
Parker kan echter als geen ander een wat vage onbenoemde melancholieke sfeer schetsen en weergeven dat er tussen de diverse figuren in zijn boek meer aan de hand is dan op het eerste gezicht duidelijk is. Die toon is in dit werk weer fraai aanwezig.
Door het lezen van zijn eerste boek, Laguna Heat ergens eind jaren 80 was ik helemaal fan, maar dat niveau heeft hij naar mijn mening mooit meer bereikt, al kwam Pacific Beat in de buurt. Vanwege de prijs voor California Girl had ik hoge verwachtingen, maar dat viel dus tegen.