Lezersrecensie
Een ontroerende roman
Ik ontving Frouwkes debuutroman door een boekenruil die we organiseerden voor onze eigen boeken, bijna gelijktijdig uitgegeven door Uitgeverij Palmslag.
Het boek kwam aan in een zorgvuldig ingepakt pakketje, met ook een mooie boekenlegger en een ansichtkaart. De kaft van het boek maakte al meteen nieuwsgierig naar het verhaal en toen ik het boek opende en de kindertekeningen zag, begreep ik meteen dat dit ook een ontroerend verhaal zou worden.
Frouwke schreef een boek dat niet in snel tempo gelezen hoeft te worden. Je kan het boek eenvoudig wegleggen en pikt ook snel de draad weer op. Omdat ik zelf net een scheiding heb meegemaakt en twee jonge kinderen heb, was dat voor mij soms ook nodig. Het is namelijk een hard verhaal. Niks wordt verbloemd. Of je je tijdens het lezen het hoofdpersonage “Reeza” waant of haar ziet als iemand die je eigen kind zou kunnen zijn: het verhaal zet je aan het denken. Onvermijdelijk.
Frouwke beschrijft zorgvuldig alle details bij de gebeurtenissen. Daardoor weet je precies wat ieder personage voelt en waarop hun soms tragische keuzes zijn gebaseerd. In het begin kon ik de schrijfstijl eerder typeren als “rauw”, omdat tragische gebeurtenissen elkaar in snel tempo opvolgen. Maar later besefte ik dat deze stijl nodig is om de sfeer tot zijn recht te laten komen en om het verhaal op een juiste manier tot bij de lezer te brengen.
Frouwke vertelt het verhaal van een kind dat probeert te blijven staan, terwijl de volwassenen om haar heen wankelen. Het verhaal van een kind dat opgroeit, te weinig kind kan zijn en zich onophoudelijk afvraagt: “Ben ik wel normaal?”. Het verhaal van een kind met dromen…
Het is een uitzonderlijk verhaal dat lang onder de huid blijft zitten, omdat je beseft dat er wellicht meer “Reeza’s” op de wereld zijn dan je denkt. Het verhaal geeft nieuwe inzichten. Dit is een verhaal dat altijd verteld moet worden.
Als het verhaal autobiografisch zou zijn, vind ik het verschrikkelijk moedig van de auteur om dit boek te schrijven.
Het is hoe dan ook een prachtig boek.
Het boek kwam aan in een zorgvuldig ingepakt pakketje, met ook een mooie boekenlegger en een ansichtkaart. De kaft van het boek maakte al meteen nieuwsgierig naar het verhaal en toen ik het boek opende en de kindertekeningen zag, begreep ik meteen dat dit ook een ontroerend verhaal zou worden.
Frouwke schreef een boek dat niet in snel tempo gelezen hoeft te worden. Je kan het boek eenvoudig wegleggen en pikt ook snel de draad weer op. Omdat ik zelf net een scheiding heb meegemaakt en twee jonge kinderen heb, was dat voor mij soms ook nodig. Het is namelijk een hard verhaal. Niks wordt verbloemd. Of je je tijdens het lezen het hoofdpersonage “Reeza” waant of haar ziet als iemand die je eigen kind zou kunnen zijn: het verhaal zet je aan het denken. Onvermijdelijk.
Frouwke beschrijft zorgvuldig alle details bij de gebeurtenissen. Daardoor weet je precies wat ieder personage voelt en waarop hun soms tragische keuzes zijn gebaseerd. In het begin kon ik de schrijfstijl eerder typeren als “rauw”, omdat tragische gebeurtenissen elkaar in snel tempo opvolgen. Maar later besefte ik dat deze stijl nodig is om de sfeer tot zijn recht te laten komen en om het verhaal op een juiste manier tot bij de lezer te brengen.
Frouwke vertelt het verhaal van een kind dat probeert te blijven staan, terwijl de volwassenen om haar heen wankelen. Het verhaal van een kind dat opgroeit, te weinig kind kan zijn en zich onophoudelijk afvraagt: “Ben ik wel normaal?”. Het verhaal van een kind met dromen…
Het is een uitzonderlijk verhaal dat lang onder de huid blijft zitten, omdat je beseft dat er wellicht meer “Reeza’s” op de wereld zijn dan je denkt. Het verhaal geeft nieuwe inzichten. Dit is een verhaal dat altijd verteld moet worden.
Als het verhaal autobiografisch zou zijn, vind ik het verschrikkelijk moedig van de auteur om dit boek te schrijven.
Het is hoe dan ook een prachtig boek.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van stevenclarysse
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
In een wrak voor de Texelse kust wordt een waardevolle trouwjurk gevonden. Het is aan archeologe Emilie om het verhaal achter de jurk te ontrafelen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Mirjam van Biemen was acht jaar oud toen haar moeder een einde aan haar leven maakte in een psychiatrische inrichting. Twintig jaar later gaat Mirjam op zoek naar antwoorden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
