Michael Grant heeft zichzelf overtroffen

Nog niet zo lang geleden – in september van dit jaar namelijk - kwam de Nederlandstalige versie van het vierde deel uit Michael Grants GONE-serie uit, Plaag. Duizendpoot Michael Grant werkt ondertussen vrolijk door en het volgende deel, Angst, wordt al in april van volgend jaar in het Engels verwacht. Nog maar twee delen van de GONE-serie te gaan, en dan zullen we afscheid moeten nemen van onze zich als volwassenen gedragende tieners. Laten we, voor het zover is, nog even naar het vierde deel, Plaag, kijken.

Het is inmiddels al maanden geleden dat na een kernramp de volwassenenvrije FAKZ (Fall-out Alley Kinder Zone) ontstond. De eerste maanden hadden de kinderen de tijd van hun leven. De rampen die erna kwamen waren erg, maar overwinbaar. In Plaag lijkt echter alles wat fout kán gaan ook echt fout te gaan. Zo ontstaan er steeds meer gemuteerde dingen, zoals een griep waarbij de zieke uiteindelijk zijn eigen ingewanden uitkotst en insecten die iemand van binnenuit opeten om daarna in een soort insectenrobot te veranderen. Ook vertrekt Sam met nog wat andere ‘freaks’ (kinderen met speciale krachten) uit Perdido Beach om water te gaan zoeken, zich onbewust van het feit dat in de stad ondertussen alles compleet misgaat. Intussen zit Caine (Sams broer) op het in het vorige deel veroverde eiland en leidt er een luilekkerleventje. Even lijkt alles goed te komen als Sam en zijn vrienden een groot meer en voedsel vinden, maar dan beginnen de grote problemen pas. Wie kan Perdido Beach nog helpen, nu de vroegere leider Sam aan de andere kant van de FAKZ zit, Caine op een eiland vertoeft en de nieuwe leider, Edilio, gegrepen is door de heersende griep?

In tegenstelling tot de vorige delen is Plaag moeilijker te volgen als je de voorgaande niet hebt gelezen. Met wat concentratie is het waarschijnlijk wel te doen, maar er zitten aardig wat verwijzingen in waarvoor het toch handig is het gehele verhaal gelezen te hebben. In dit deel is namelijk minder aandacht voor een rustig voortkabbelend, uitleggend plot met af en toe wat problemen, maar is er sprake van een en al actie en gelazer. Mede daardoor is Plaag tot nog toe het spannendste deel uit de serie geworden. Door de minder ingewikkelde verhaallijnen en de onderlinge verbanden is het – met een beetje voorkennis van de andere delen – ook makkelijker te lezen. Michael Grant heeft zichzelf overtroffen in dit deel.