Spionageverhaal zonder diepgang of spanning

Dit boek is het debuut van Thomas Engström en het eerste deel van het Ludwig Licht kwartet zoals op de cover vermeld staat. De auteur bewijst met dit boek dat hij veel opzoekingswerk heeft gedaan over de periode van de Koude Oorlog en de gevolgen ervan na het vallen van de Berlijnse Muur. Zijn schrijfstijl is heel sec en fantasieloos in duidelijk verstaanbare taal.

Het hoofdpersonage is Ludwig Licht, een restauranthouder die amper het hoofd boven water kan houden. Hij is ook een alcoholist en heeft een berg schulden die hij op een of andere manier moet aflossen. Hij is heel opgetogen als hij een telefoontje krijgt van de CIA om als vanouds informatie te verzamelen. Hij denkt met veel heimwee terug naar de tijd dat hij bij de Stasi werkte en als dubbelspion werkte voor de CIA. Zijn persoonlijke problemen eisen tijdens het verhaal nog de nodige aandacht op waardoor er een tweede verhaallijn wordt gecreëerd.

Het boek begint heel veelbelovend in Marrakesh. Een week daarna verhuist het verhaal naar Berlijn, wanneer op de Amerikaanse ambassade een melding binnenkomt van een vrouw die beweert gevoelige informatie te hebben over de gebeurtenissen in Marrakesh. Zij blijkt de juriste te zijn van Hydraleaks, een organisatie die als klokkenluider een belangrijke rol speelt en waarvan het hoofd al enige tijd door de CIA wordt gezocht. De CIA vermoedt dat er veel meer aan de hand is en gaat op zoek naar Lucien Gell, het hoofd van Hydraleaks en daarmee de meest gezochte persoon. De vrouw die alles aan het licht bracht, is Faye Morris heeft iedereen in haar macht omwille van de informatie die ze heeft en op het einde onverwacht een veel grotere rol blijkt te spelen maar waar heel snel overheen wordt gegaan.

Voor Ludwigs baas GT, die afdelingshoofd is voor de CIA in Berlijn, is een veel te kleine rol weggelegd. Hij komt over als een zielig persoon die niet helemaal mee is met zijn tijd maar toch heel belangrijk werk heeft gedaan voor de CIA en waar niet genoeg de nadruk op gelegd is. Het gezamenlijk verleden met het hoofdpersonage had wat meer uitgewerkt mogen worden. De rol die GT speelt, voelt op het einde toch niet goed omdat je als lezer achterblijft met het gevoel dat hij niet snel genoeg plaats kan maken voor een jongere opvolger zonder gebruik te willen maken van de ervaring die hij in zijn carrière heeft opgedaan.

De verhaallijn is heel goed en heeft alle elementen voor een spannende spionagethriller maar het verhaal ontrolt zich traag en zonder samenhang. De vaart wordt nog behoorlijk naar beneden gehaald door de breed uitgesmeerde beschrijvingen die verder niet ter zake doen. Of Engström dit doet om aan te tonen dat hij zich heel goed heeft voorbereid, wat toch wel blijkt uit sommige details, of omdat het moet duidelijk maken dat de personages alles in hun omgeving in zich moeten opnemen omdat hun opdracht dat vereist, wordt nooit duidelijk. De uitgebreide beschrijvingen van personen, voorwerpen en de stad Berlijn, die eerder thuishoren in een reisgids, doen het verhaal meer kwaad dan goed. De rol van de hoofdpersonages is veel te weinig uitgewerkt, je komt wel een beetje meer te weten over hun achtergrond maar ze ontwikkelen zich weinig of niet in de loop van de tijd en de verhoudingen die zij hebben, worden nooit echt duidelijk waardoor er veel vragen onbeantwoord blijven.

Ik geef de auteur nog het voordeel van de twijfel omdat hij met dit boek debuteert. Hij heeft aangetoond dat hij meer in zijn mars heeft dan dit onsamenhangend verhaal als hij de overbodige beschrijvingen weglaat en meer aandacht besteedt aan het uitwerken van de personages en hun relatie en de verhaallijnen meer met mekaar kan verweven tot een spannend geheel. Dit boek is een spionageverhaal zonder diepgang, gevoel en spanning dat mij nooit echt kon boeien.