Na haar debuut Dode letter was ik al fan van Marthe Maeren en met Dode Hand heeft ze zich wat mij betreft, meer dan bevestigd.
Als Gentenaar, vertrouwd met de juridische wereld, geniet ik van het waarheidsgetrouw beeld dat de auteur schetst van het reilen en zeilen op een advocatenkantoor en op de rechtbank... al is er natuurlijk wel enige overdrijving in het boek (het echte leven van een advocaat is een stuk saaier, denk ik).
Bovendien is de hoofdfiguur, Frieda, een levensecht figuur met haar 'kleine' kantjes, wat haar precies sympathiek maakt. Voor een thriller vind ik een hoofdpersonage, waarmee je sympathiseert, een must.
Het verhaal van Dode Hand tenslotte is in mijn ogen nog sterker dan dat van Maerens eersteling. De plot was verrassend, zonder gekunsteld te zijn ... kortom een stevig verhaal dat leest als een trein. In interviews zegt Marthe Maeren steevast dat ze haar lezers wil amuseren. Bij mij is dit in elk geval gelukt.