Hoop, liefde, herinnering.

"Eindstation Auschwitz" is één van de vele aangrijpende getuigenissen van de Holocaust, doordrongen met sprankeltjes hoop in troebele tijden van onzekerheid en gruwel. In het midden van de ellende van het kampleven raakt de auteur Eddy, Hans in het boek, gescheiden van zijn geliefde. Toch houdt hij het hoofd hoog en blijft hij liefdevol ten opzichte van de mensen rondom hem.

De beschrijvingen kunnen lang of kort zijn, waardoor ze enige aandacht vereisen en bovendien historisch-kritisch gelezen dienen te worden, maar zijn niet noodzakelijk gestructureerd. Dat maakt het boek authentiek, gezien het onmiddellijk na de feiten 'in chaos en rapte' geschreven is, wat het tevens tot een waardevolle en unieke bron maakt.

Het boek legt dus niet alleen de geschiedenis vast, maar dient ook als een krachtige herinnering aan de noodzaak om nooit de lessen van het verleden te vergeten. Een meeslepend verhaal dat blijft hangen.