Meeslepend, duister en slim

Na het lezen van Doodvonnis van Andreas Gruber heb ik het boek met een diepe zucht dichtgeslagen niet omdat ik opgelucht was, maar omdat ik het zó jammer vond dat het uit was. Wat een rit! Dit is het tweede deel in de reeks met Sneijder en Nemez, en eerlijk gezegd: ik ben steeds meer fan van dit onwaarschijnlijke duo.

Vanaf de eerste pagina zat ik erin. De moorden zijn gruwelijk, maar het verhaal blijft nergens gratuit. Alles is tot in detail uitgewerkt: de opbouw, de spanning, de karakters. Sneijder met zijn sarcasme en scherpe geest steelt elke scène, maar ook Nemez maakt een mooie ontwikkeling door slim, gedreven en steeds sterker.
De spanning is goed gedoseerd, met meerdere verhaallijnen die uiteindelijk als puzzelstukjes in elkaar vallen. Een enkele twist voelde wat vergezocht, maar dat vergeef ik Gruber graag: het tempo en de sfeer maken alles goed.
Kan niet wachten om het derde deel te lezen !