Lezersrecensie
Levenlast
‘Levenslast’ van Tommy Zwartjes is een non-fictieboek over suïcide, waarin de auteur in drie verschillende aktes vraagstukken oproept en die vervolgens vanuit een filosofische inslag probeert te beargumenteren of juist te ontkrachten.
Hier en daar wordt er een komische noot aangeslagen, maar tegelijkertijd voelt de schrijfwijze regelmatig wat klinisch aan. Juist een autobiografische kijk in het hoofd van iemand die met een doodswens kampt, zou bij een onderwerp als deze interessant zijn. Helaas bleef dat wat mij betreft iets teveel aan de oppervlakte. Daarbij moet ik wel bekennen dat ik persoonlijk vooral fictieve verhalen lees en dus niet heel bekend ben met non-fictiewerken.
Een moeilijk - en voor veel mensen gevoelig - onderwerp met een bepaalde nonchalance bespreekbaar maken is, wat mij betreft, zowel de kracht als het struikelblok van dit boek. Aan de ene kant wordt er op een toegankelijke manier gepoogd een taboe te doorbreken, maar aan de andere kant voelde het zo nu en dan iets te kort door de bocht. Juist de emotie en belevingswereld van iemand met suïcidale klachten miste ik in dit boek, maar misschien is deze afstand juist de bedoeling van de auteur geweest.
In conclusie werpt Tommy Zwartjes in ‘Levenslast’ interessante vraagstukken op, al blijft de conclusie lichtelijk vaag door de filosofische insteek.
Kamp jij zelf met suïcidale gedachten en wil je daarover praten? Neem dan contact op met Stichting 113 (Nederland) of Zelfmoord1813 (België).
Hier en daar wordt er een komische noot aangeslagen, maar tegelijkertijd voelt de schrijfwijze regelmatig wat klinisch aan. Juist een autobiografische kijk in het hoofd van iemand die met een doodswens kampt, zou bij een onderwerp als deze interessant zijn. Helaas bleef dat wat mij betreft iets teveel aan de oppervlakte. Daarbij moet ik wel bekennen dat ik persoonlijk vooral fictieve verhalen lees en dus niet heel bekend ben met non-fictiewerken.
Een moeilijk - en voor veel mensen gevoelig - onderwerp met een bepaalde nonchalance bespreekbaar maken is, wat mij betreft, zowel de kracht als het struikelblok van dit boek. Aan de ene kant wordt er op een toegankelijke manier gepoogd een taboe te doorbreken, maar aan de andere kant voelde het zo nu en dan iets te kort door de bocht. Juist de emotie en belevingswereld van iemand met suïcidale klachten miste ik in dit boek, maar misschien is deze afstand juist de bedoeling van de auteur geweest.
In conclusie werpt Tommy Zwartjes in ‘Levenslast’ interessante vraagstukken op, al blijft de conclusie lichtelijk vaag door de filosofische insteek.
Kamp jij zelf met suïcidale gedachten en wil je daarover praten? Neem dan contact op met Stichting 113 (Nederland) of Zelfmoord1813 (België).
2
Reageer op deze recensie