Niet mijn ding

Goed, het begint met een meisje dat haar eigen snotjes opeet en gaat verder met een weeskindje in Wenen dat om de een of andere reden in een soort plat Amsterdams praat, zeg maar als Ciske de Rat. Dan nog een hoop zinsnedes in het Jiddisch waar ik zelf in elk geval geen touw aan kan vastknopen, en als klap op de vuurpijl het vooruitzicht dat we meer te weten gaan komen over een oudoom waarvan het mij echt minder dan niets uitmaakt wat die heeft gedaan of meegemaakt. Misschien was ik (afgaande op de lovende recensies) te snel met mijn conclusie, dat zal ik nooit weten, maar ik heb dit boek dus al vrij snel weggelegd. Sorry, dit is echt helemaal niets voor mij...