Een bizarre wereld die blijft verrassen.

In een wereld, die in arken uit elkaar is gevallen, heeft iedereen gaven. Zo ook Ophelia, die de geschiedenis en emoties van voorwerpen kan lezen en via spiegels kan reizen. Ze lijkt een wat klunzig, eigenzinnig, grijs muisje maar ontpopt zich tot heel wat meer gedurende het verhaal. Wat wil je ook als je wordt uitgehuwelijkt aan een ontoegankelijke, harde man op een verre ijskoude, ark waar je niks of niemand kunt vertrouwen…. Behalve dan misschien je net-zo-wereldvreemde peettante die je tijdens je verlovingsperiode vergezelt als chaperonne. Maarja wie zou er niet wereldvreemd zijn in de bizarre wereld van ‘het hof’ waar ze op ‘De Pool’ in beland. Een wereld vol magie, illusie, verwondering, maar ook haat, schijnheiligheid en maskers.

De wonderbaarlijke wereld ontvouwt zich gedurende het verhaal steeds verder. Elke keer komen er weer de meest magische en bizarre nieuwe elementen bij, prachtig verweven in het verhaal. Net zoals haar bewoners met hun bijzondere en soms huiveringwekkende gaven en bedoelingen. Volstrekt uniek! Dat is ook wat het voor mij een geweldig verhaal maakt!
Het boek leest lekker makkelijk weg, maar kun je ook makkelijk weg leggen tussen door. Het is dus niet erg meeslepend. Ik voelde de emotie en spanning niet echt. Ik zie nu dat het YA is, misschien daarom? Maar toch ook zeker aangenaam leesvoer voor volwassenen en ik ben erg benieuwd naar het vervolg!

Zo veel Fantasy-tastische elementen in het eerste deel, belooft nog heel veel meer verwonderlijk leesvoer. Ik kijk er naar uit!