Wanneer mijn moeder op twintigjarige leeftijd terugkijkt op haar leven, weet ze zeker dat de eerste acht jaren ervan, de gelukkigste jaren van haar leven waren. Ze bracht deze door binnen een pleeggezin waarin iedereen altijd voor haar klaar stond. Het leven was fijn, lief en simpel. Tot op de dag dat haar pleegmoeder haar vertelde dat ze ziek was en alleen maar zieker zou gaan worden. Ze heeft haar pleegmoeder een lange en keiharde lijdensweg zien gaan, die uiteindelijk uitmondde in de dood. Welke keuzes mijn moeder zal maken binnen haar eigen ziektebeeld, tientallen jaren later, wordt verteld door mij, haar dochter.
