Nagenoeg onder de Domtoren, dus voor het geluk, is hij geboren. Maar snel volgt de confrontatie met het begrip bekrompenheid. Zowel in zijn domus als in zijn omgeving. Misschien is het leven niet alleen doorspekt van bekrompenheid maar is het leven gewoon kleingeestig. Of zijn wij dat per definitie als persoon, deels van nature, deels geprogrammeerd. Hij strijdt ertegen. Hij wil vrij zijn en vecht ervoor. Een synoniem van bekrompenheid is dom. Daar start zijn zoektocht naar antwoorden. Bij zijn roots. De Domtoren van Utrecht of preciezer, bij de “Rijwielfabriek De Dom” van zijn vader in de Lange Nieuwstraat in Utrecht. De stad die 900 Jaar Stadsrechten viert. De stad waarin zijn opa honderd jaar geleden de fietsenzaak begon en waar Henk is opgegroeid gedurende zijn eerste twintig levensjaren. Maar Henk woont al vijftig jaar niet meer in Utrecht en viert het feest toch graag mee. Utrecht, de stad die hem niet loslaat. Geïsoleerd door Covid-19 maakte Henk in Zeeland van de nood een deugd en schreef een cabaret over zijn levensverhaal. Geboren in het hartje van 900 jaar Utrecht en opgeroeid met tegenstellingen. Tussen de Oude- en Nieuwegracht, tussen de buurtfeesten van het volk en de studenten van stand. Het maakte hem spijkerhard en boterzacht. Een Utrechts hoofdgerecht met een Zeeuws sausje. Een egodocument gebaseerd op eigen ervaringen en geschreven aan de hand van voorvallen en herinneringen. Het leest lekker weg en geeft inzicht in maatschappelijke achtergronden van een babyboomer en zijn ontwikkeling in het bijzonder. Een echt concreet tijdsgeschrift. EV
