In een bocht van een slingerende weg tussen bos en olijfgaarden in Noord-Italië staat het huis dat Alma’s ouders als ruïne kochten. Al in haar eerste levensjaar namen ze haar mee, en sindsdien ging er geen zomer voorbij zonder het huis waar alles zich intenser af lijkt te spelen dan in Nederland. Alma’s vader werd er ziek en overleed het jaar daarna, een maand voordat ze naar Italië zouden gaan. In de zomers daarna werd het gemis steeds heviger. Het huis dat zo vervlochten was met hem, symboliseerde zijn afwezigheid, maar tegelijk gaf het haar de mogelijkheid hem in hallucinerende beelden op te roepen. In Bewaar de zomer neemt Alma Mathijsen de lezers mee naar de zomers in het huis dat elk jaar opnieuw terug veroverd moet worden op de natuur. Alma leerde er haar rouw verstoppen tussen de spleten en ontdekte hoe ze zichzelf moest laten vallen van de hoogste brug in de vallei. Nu ze er voor het eerst niet heen kan deze zomer, heeft ze alleen de taal om het huis terug te winnen. Intussen sijpelt het volle leven door alles heen en reflecteert ze op verlies, volwassen worden, liefde en vriendschap.
