Dat het zo snel zou gaan. Het verdwijnen van de hoop dat de 'Bloedvloek' voorbij is. Was het een misleiding geweest? De woorden van Brigitte De Danann toen ze zei... 'Iets in de trant van'... Degenen die terug waren gekomen uit de Oceaan der Herinneren hadden hun sterfelijkheid verworven. Er was zelfs een kans om volledig Danann te worden. Maar tegen welke prijs? Is het kunnen eten en verteren van gewoon voedsel voldoende om de lust naar bloed, die sterker is dan ooit, te weerstaan? Is Nuala, zelf gekozen voor het gewoon mens zijn, nog veilig in hun midden? Veilig voor haar grote liefde terwijl híj zich langzaam verliest in zijn eigen duistere verlangens… Om het dan nog niet eens te hebben over oude dreigingen die gevaarlijker blijken dan ooit. Een eens veronderstelde vriend in een dodelijke vijand verandert... Of een geheim uit Nuala’s verleden dat langzamerhand wordt onthuld... De Nevelen zijn misschien weg... De 'Bloedvloek' is niet voorbij.
