Poëzie van een van de meest gewaardeerde stemmen in de Nederlandstalige literatuur
In Charmolypi combineert Verbeke het Griekse ‘charmos’ (vreugde) en ‘lype’ (verdriet). Het verdriet om wat niet meer kan worden rechtgezet en vreugde over wat blijft en zich vernieuwt, vat Verbeke in een taal die alleen poëzie biedt. De toon beweegt tussen licht en ernstig, met een levendige stem die blijft boeien en nieuwsgierig maakt.
‘Altijd weet ze door te dringen tot het merg van de liefde, de rouw of de vernedering.’ – Jeroen Maris in Humo ****
